Aanraken en aangeraakt worden

Aanraken en aangeraakt worden. Je wordt geboren en je wordt met liefde aangeraakt. Je voelt je van meetaf aan geliefde, gekoesterd, bemind. De eerste mooie ervaring als baby is aangeraakt worden.
Als deze basisbehoeften niet vervuld werden, is het lichaam een bron van pijn en creëert een gevoel van afwijzing. De behoefte aan contact wordt een kwellend verlangen en het kind wijst zijn lichaam af net zoals zijn verzorger hem afwees.
Het gevolg van de verloren moederliefde is het verlies van het lichaam. Zelfs voor een volwassene heeft het verlies van iemand van wie hij heel veel houdt een ongevoelig makend effect op het lichaam. Zijn gevoelens worden zinloos, zijn lichaam wordt dood.
Het gevolg van de verloren moederliefde is het verlies van het lichaam. Iedereen heeft behoefte om aangeraakt te worden. Door aangeraakt te worden, worden gevoelens opgeroepen.

Aangeraakt worden kan zeer diep raken. Het kunnen ontvangen van aangeraakt worden kan het gevoel creëren zich geliefd en veilig te voelen. Hoe belangrijk het ook is om aangeraakt te worden, het is nog belangrijker om aan te raken. Door aan te raken maken we contact. Door aan te raken komen we in contact met wie ik ben en wie de ander is.
De angst die dit kan oproepen kan verrassend zijn. Soms is er de ervaring te ontdekken hoe weinig contact hij heeft met zichzelf. Vervolgens ontdekt iemand dat in contact komen een pijnlijke procedure is. Het roept gevoelens op die werden onderdrukt toen ze onverdraaglijk werden. Ook fysiek is het pijnlijk, omdat de toevoer van bloed, energie en gevoel naar de samengetrokken weefsels vaak pijnlijk ervaren worden.

De pijn verdwijnt zodra het weefsel ontspant en ontdekt dat in contact zijn de essentie van genot is.
Gaandeweg kan iemand zijn lichaam opnieuw voelen en warmte, genegenheid ervaren. Tijdelijk kan die pijn als heel intens worden ervaren omwille van een zeer vroege verlieservaring.
In contact zijn met het lichaam is in contact staan met de behoefte lief te hebben.

Als we respect voor ons lichaam hebben, respecteren we ook het lichaam van iemand anders. Als we voelen wat er in ons lichaam gebeurt, voelen we ook wat er in het lichaam van iemand anders gebeurt bij wie we in nabijheid zijn. Als we in contact zijn met de verlangens en behoeften van ons lichaam, voelen we de behoeften en verlangens van anderen.
Omgekeerd is het zo dat als we geen contact hebben met ons lichaam, zijn we niet in contact met het leven.

Het eerste waarmee we ons identificeren is ons lichaam en in dit aardse leven zijn we niemand zonder ons lichaam en betekenen we niets meer dan een nummer in een massa-maatschappij die menselijke waarden negeert.
We zijn een deel van een systeem en toch voelen we ons eenzaam en afgescheiden, geïsoleerd. We horen niet meer bij het leven, want we behoren tot de wereld van machines. Een dode wereld.
En geen woorden kunnen deze situatie veranderen, geen hopen geld kunnen een ommekeer in onze situatie creëren.

We kunnen wél terug naar het leven in een levendig lichaam als we opnieuw in contact komen met ons lichaam.
Als we dit doen, zullen we kunnen ervaren dat er vertrouwen in het leven.

©Mieke
Hartegroet
Mieke Box 49