De buitenwereld

De buitenwereld is schuldig. Het is zeer opmerkzaam dat voor heel veel dingen die niet naar wens verlopen, de schuld wordt verhaald op ‘de buitenwereld’. We mogen de woorden als schuld loslaten; schuld en schaamte en als gevolg boete doen. Het zijn zeer beladen woorden met trillingen die mensen nog steeds gevangen houden en die nog steeds zeer levendig en actueel gebruikt worden.
Dat vraagt de wil en de intentie om het denken te veranderen en de onderliggende gevoelens en behoeften om ‘de buitenwereld’ te straffen of te belonen. Het geldt voor beide.

Een simpel voorbeeld. Je hebt te maken met een zeer dominante werkgever die zeer veel kritiek geeft en meestal niet relevant. Je kunt zeer boos worden en je werkgever de schuld geven. Je kunt je het slachtoffer voelen en zelfs het leven de schuld geven. Dit zijn reacties die een aanwijzing zijn van gedragspatronen die aangepakt mogen worden. De reacties komen vanuit een diepere laag, misschien vanuit je kindertijd, het gewonde kleine kind dat zeer vertwijfeld is geraakt door te weinig positieve constructieve kritiek en meestal te horen kreeg wat je niet goed deed of beter moest.
Je hebt geleerd de goedkeuring te laten afhangen van een autoriteit buiten jezelf, en dat is wat we allemaal ergens als kind hebben ervaren. De autoriteit buiten onszelf leggen.
Je kunt als volwassene patronen onderzoeken in plaats van boos en verontwaardigd te reageren en de verantwoordelijkheid voor de situatie aan te pakken en dit dieperliggende patroon op te ruimen. Als je de ‘schuld’ of de ‘verantwoordelijkheid’ buiten jezelf legt en de onderliggende diepere gedragspatronen links laat liggen, is de kans zeer groot dat je steeds meer soortgelijke situaties creëert.
Het is de manier waarop je omgaat met problemen die iets vertellen over onszelf. En niet als een vingerwijzing, maar wel als een signaal ‘hier zit iets wat om aandacht vraagt’. Het is de werkgever zijn schuld, hij is de boeman, hij is de oorzaak en hij moet maar veranderen.
Het punt is niet om het gedrag van de werkgever onder het vergrootglas te leggen, maar wel onze manier van reageren erop. En wat hierbij belangrijk is voor onze groei naar bewust worden. Als we die verantwoordelijkheid nemen en onze reactiepatronen en de dieperliggende pijnen aanpakken, kunnen we meer vanuit kracht reageren.
Ingesleten reactiepatronen zitten diep verankerd in het onderbewustzijn van het ego en treden in actie door angst en leiden tot verkramping.

We zijn dus op een bepaalde manier geconditioneerd en reageren vanuit die werkelijkheid.
We moeten ons dus niet langer het slachtoffer voelen als we werk maken van die patronen en alles wat in de onderstroom geraakt wordt. Dit moeten we dus niet doen om de ander te veranderen, maar wel voor onszelf. De kans is zeer reëel dat de werkgever een andere houding aanneemt doordat jij jezelf terug vanuit je kracht en potentieel laat zien.

Warme hartegroet
Mieke