DIEREN HEBBEN EEN ZIEL , EMOTIES en GEVOELENS

Dieren hebben een ziel, Eigenlijk hoop ik uit het diepst van mijn hart dat dit blog iedereen mag bereiken met of zonder dieren, al ware het maar om diegenen die dieren hebben en zich nog niet bewust zijn dat hun dieren ook een bezield wezen zijn met emoties en gevoelens, hun dieren gaan erkennen en zien als een bezield wezen dat ook alle emoties en gevoelens die wij, mensen, hebben in ons leven, ook bij dieren geldt.
‘Iedereen houdt van dieren’ …. Ik ben van deze overtuiging teruggekomen…helaas, het is niet de werkelijkheid. Beelden laten heel frequent zien dat dieren helemaal niet geliefd worden door hun verzorgers, maar dienen om hun frustraties en diepe pijnen op uit te leven.
‘ Waarom naar beelden kijken die je hart breken ‘ ? laat mij ook antwoorden ‘ Waarom je hart en je ogen sluiten voor het leed van dieren ‘ ?
Mijn hart breekt elke keer als ik een foto zie of slechts een fragmentje bekijk waarin dieren misbehandeld/ mishandeld worden.

Ik ga met een heel simpel voorbeeld aangeven wat ik onder ‘ misbehandeling ‘ begrijp: hoe leuk dit ook kan lijken, dieren te kijk zetten met kleertjes aan, vind ik al een eerste vorm van ‘ misbehandeling ‘ . Ten eerste is het voor het vermaak van de kijkers en niet voor een dier. Een dier heeft er niets aan het te tooien met sierraden, hun uiterlijk te vermenselijken…Sommigen reageren soms wel eens dat ik een flauwe trien ben, saai, tegen geen grapje kan….ik trek die commentaar niet naar me toe en vind het heel jammer dat er heel weinig respect is voor een dier, en weinig inlevingsvermogen. Zou er nog een andere reden kunnen zijn om een dier een zonnebril op zijn neus te duwen, een paar sokken aan te trekken, dan het eigen plezier hierin te vinden?

Ik heb het nog niet eens over een circus…tot groot vermaak van groot en klein, jong en oud.

Waarom dieren in huis halen….waarom is er zo weinig onderzoek naar de motivatie om een huisdier te willen…waarom worden dieren in huis gehaald om ze even later naar een asiel te brengen , uitgemergeld en bijna dood aan een boom vast te hangen, te mishandelen op elke ondenkbare manier?

Wat be-Zielt iemand om een dier als een zielloos wezen te behandelen? Te beginnen met een eigen plekje in huis, gezonde voeding, regelmatige controle door de dierenarts, liefde en genegenheid, bescherming?

Ik herinner me iemand die een ‘ waakhond ‘ had genomen , ja tuurlijk om te waken over het erf. Toen kwam ik te weten bij navraag waar de hond dan wel zijn plekje had? Buiten. Dag en nacht, alle seizoenen rond, in de vrieskou : buiten was zijn plek. Ik sprak de persoon hierop aan, en met veel vijven en zessen, werd er een ‘ kot ‘ in mekaar getimmerd. Een kot. Goed, beter een ‘kot ‘, dan elke dag geketend buiten te zitten. Toen ik die persoon vroeg of hij zich kon voorstellen hoe zijn hond zich voelde: geen menselijk contact, elke dag in de eenzaamheid, elke dag buiten aan een ketting hangen…kreeg ik een verbaasde blik , alsof ik helemaal gestoord was zoiets achterlijks te vragen, met het antwoord: ‘ Hij is een waakhond en dat is een beest, wat voor onzin vertel jij allemaal, dat is geen mens ‘. Ik keek al even verbaasd van dit antwoord dat ik wist dat die persoon niet openstond om naar -volgens hem – mijn onzinnige gezwets te luisteren. Ik was al blij dat het dier ook in zijn ‘ kot ‘ kon verblijven bij koude, regen en onweer. Een tijdje nadien gebeurde het volgende: door een familiaal incident werd de politie gebeld, kwam ter plekke om de situatie te onderzoeken, doch die persoon had zijn hond uit zijn kot gehaald om de politie af te dreigen. Ongelukkigerwijze werd het kind gewond, door de strubbelingen. Op mijn vraag of de dierenarts gecontacteerd werd en het kind de nodige zorgen had gekregen…ging de zorg wel uit naar het kind, en de hond vloog terug aan de ketting in het kot. Dierenarts? Niet nodig. Ik was nog verbaasder dat ik te horen kreeg dat de hond in al die tijd nog geen enkele keer door een dierenarts werd onderzocht. Het enige wat binnen mijn mogelijkheden lag , was de partner verwittigen dat de hond ook onderzocht moest worden, aangezien hij toch een fysiek agressief was geweest, met verwonding van het kind tot gevolg. De man had hier geen oren naar, want hij vond mijn ‘ bemoeizucht ‘ toch al te irritant geworden, de vrouw wist ondertussen wel, dat ik mijn verantwoordelijkheid zou opgenomen hebben om het dier én het kind te beschermen. Moeten we dan oogluikend toezien wat er foutloopt? Zijn dat onterechte ‘ bemoeienissen ‘? Het is helaas pas vaak als er ernstige incidenten plaatsvinden, dat ingegrepen wordt, en dan helaas ook vaak ‘ te laat ‘. Ik liet zijn uitspraak maar voor wat het me waard was, en speelde in op de partner, en gelukkig wist ze dat ik het wel meende. Frappant is dat het koppel uit elkaar is gegaan, niet omwille van de hond, maar ik heb wel de indruk dat dit de druppel is geweest van heel wat voorafgaande incidenten. Wat de hond betreft, heb ik geen idee meer hoe de hond het nu stelt…alleen ben ik wel blij dat ik gehandeld heb in naam van het dier.
Sommigen vinden het verspreiden van filmpjes verschrikkelijk en onverantwoord, anderen vinden dat het belangrijk is om het onrecht dat dieren worden aangedaan te stoppen via het verspreiden van filmpjes, anderen willen dat de dader(s) geïdentificeerd wordt ( en) en gestraft worden.
Persoonlijk vind ik dat er een grondige screening mag komen voor mensen die graag een huisdier willen, dit om te beginnen. Nu lijkt het alsof iedereen zomaar een dier kan ‘ kopen ‘ alsof het om een ‘ object ‘ gaat. Er kan nooit voor de volle 100 % zekerheid gegeven worden, dat er een verborgen sadist achter het masker schuilt, of iemand die onverwerkte frustraties en pijn afreageert op een dier of niet in staat in voor een dier te zorgen ( geen eigen veilige plek – niet voldoende algemene zorg …). Doch ik geloof wel dat dieren- en mensenkenners in staat zijn de reden van het in huis halen van een dier heel scherp kunnen achterhalen. Lijkt dit te ver-gezocht? Ik denk van niet…op die manier wordt een krachtige boodschap gegeven dat dieren het recht hebben op bescherming, op gezonde voeding, op een gezonde liefdevolle leefomgeving. Is het dan teveel gevraagd om heel zorgzaam met dieren om te gaan, want onze dieren hebben zelf géén stem, zoals wij met elkaar praten. Met enige interesse kan iedereen met zijn huisdier leren communiceren, al zijn sommigen hier nog niet van overtuigd dat dit kan. Het vraagt waarachtige interesse om je dier te leren kennen, en geloof me, een dier weet en voelt of je werkelijk wil weten wat het voelt, wat er in hem omgaat, hoe hij zich voelt. Sommigen durven er niet aan te beginnen, omdat ze straks misschien voor ‘ gek ‘ worden gezien…Anderen leren het wel maar durven er met geen woord over te reppen…Dieren spelen in de Nieuwe Tijd een toenemende grote rol in ons leven…kijk maar eens naar de prachtige beelden die we, naast de hartverscheurende taferelen, te zien krijgen…zijn we niet allen vertederd bij het zien van de kracht, de zachtheid, de kwetsbaarheid van dieren? Het doet een appèl op onze zachte, kwetsbare kan….een dier healt en opent ons hart. Ik denk dat met een liefdevolle begeleiding een verhard mens met diepe zielswonden geheald kan worden door de onvoorwaardelijke liefde van een dier.
Hetgeen ik heel verontrustend vind is dat jonge kinderen hun spanningen, stress en ongelukkig zijn ‘ uitleven ‘ op onschuldige dieren en ook hier is het belangrijk om kinderen en ouders te sensibiliseren, kennis te laten maken met de gevoelswereld en -beleving van een dier.
Het wordt ook duidelijker dat dieren bewuster worden in deze Nieuwe Tijd, alleen zijn ze ( nog ) niet staat om zich te onttrekken aan situaties die hun leven bedreigen.
Dit blog heb ik geschreven naar aanleiding van een filmpje gedeeld door mijn heel grote dierenvriend Sjamaan collega Paul, ik voelde de ziel van het dier, het geleden leed, en voelde hoe zijn ziel zich bij zijn zielengroep heeft gevoegd, bevrijd van een zwaar aards leven. Ik geef eerlijk toe, ik heb maar zelden een zo diep verdriet gevoeld, dat mijn ogen nog niet traanvrij zijn. En zoals mijn collega Paul schrijft, we moeten onze ogen niet langer sluiten, hoe hartverscheurend de beelden ook zijn, we moeten het leven van dieren beschermen, net zoals we elk leven beschermen. Wie anders kan dit voor dieren doen, dan wij ‘ mensen ‘?

Warme lieve groet
Mieke Box 49
www.miekecoigne.com