Even reflecteren…

Even reflecteren… Zijn we niet gigantisch van onze liefdesessentie afgedwaald? Zijn we überhaupt sinds onze geboorte ooit een moment in onze liefdeskern geland, waardoor we soms levenslang zoeken naar liefde buiten onszelf.
Onze liefdeskern van licht en liefde is nooit weggeweest. Als we ons dit herinneren kunnen we op een heel andere manier naar onszelf en anderen kijken.

In oorsprong zijn we gelijk aan elkaar, wat we sinds onze incarnatie aan invloeden hebben gehad, heeft ons allen op een of andere manier uit onze goddelijke essentie gehaald. We kunnen wel denken ‘ik niet, ik sta in mijn licht en mijn kracht’, tot je bij jezelf ervaart dat dit een mooie gedachte is, en ontdekt hoe snel een oordeel wordt gevormd, niet alleen over anderen maar ook over onszelf.
Het doorprikken van onze eigen gecreëerde illusie dat we zoveel verder staan dan anderen, houdt al een oordeel in over jezelf en anderen. En dit vindt vooral in de spirituele veel gelaagde wereld plaats. Ik spreek de waarheid, mijn collega vertelt onzin, die moet je niet meer bellen of je laat subtiel uitschijnen dat die niet goed is en de ander weer wel.

Kunnen we ook eens naar ons eigen gedrag kijken zonder het te hebben over de ander? Kunnen we of durven we echt naakt voor die spiegel te staan, onze gedachten spiegelen naar onszelf in plaats van het voortdurend te hebben over de ander te spiegelen.
Er wordt gemakkelijk gespiegeld naar de ander. Je laat de ander iets voelen, iets zien en daar ben je blij mee want je hoopt dat de ander zichzelf herkent in het spiegelwerk. En daar begint het spel van spiegelen. Wat is het doel van spiegelen, behalve als je een zeer diepe liefde ervaart voor iemand en je spiegel niet de intentie heeft de ander een lesje te leren.

We kijken naar het gedrag van iemand en op basis van het gedrag van iemand staan we klaar met een oordeel. Heel handig want dan hoef je niet verder te kijken. Een en een is twee. Dat hebben we geleerd op school. En wat als een en een toch niet is zoals het ons ooit is verteld. Wat als er zoveel andere manieren zijn om naar iets te kijken? Wat als een en een gewoon een is?

Kijk door het gedrag van iemand, want gedrag is ontstaan uit overtuigingen gebaseerd op angst en onwetendheid. Onwetendheid is iets anders dan domheid. Je kan heel veel gestudeerd hebben, een zeer hoog IQ hebben, als bewijs dat je een ware studieknobbel hebt, je voelt je gezegend met dat brein dat bewijst dat je een knappe kop hebt. Onwetendheid gaat veel verder. Je kunt ondanks je hoge IQ onwetend zijn op andere levensvlakken die met diepgang te maken hebben.
En ook daarover moeten we geen oordeel vellen. We nemen waar dat niets is wat het lijkt.

Elke keer je naar jezelf en anderen kunt kijken als een goddelijk wezen, kun je zeer diep voelen dat je niet afgescheiden bent van anderen. We hebben het op aards niveau verbonden zijn met elkaar. We willen ons verbonden voelen met anderen. Op welke manier verbinden we ons vanuit onze liefdesessentie? Angst, veiligheid, verlangen…? Voel je je ‘vrij’ in verbondenheid of is er controle in verbondenheid?
Verbindingen vanuit vrijheid is een mooie weg op ons pad naar bewustworden en voelen van onze liefdeskracht. Onvrije verbindingen worden gecreëerd vanuit andere behoeften.

Ons oorspronkelijke vertrouwen dat in de loop van onze levens door angst beschadigd is geraakt kan hersteld worden via verbindingen vanuit vrijheid. Met het herstel van het vertrouwen in onszelf en de kosmische universele wetten, kunnen we veel ervaringen uit onze rugzak van ons afwerpen, zodat er meer en meer ruimte komt voor het tot uitdrukking brengen van wie we werkelijk zijn.

©Mieke
Inspirerende hartegroet
Mieke