Hallo, ik ben Fox

Hallo, ik ben Fox, Mijn vader is een Foxterriër en mijn moeder een Franse Basset. Ik lijk wel best veel op mijn moeder. Ik wil mezelf ook wel eens voorstellen, want Mieke schrijft alsmaar over katten. Het is niet dat ik de pest heb ik aan katten, maar katten zijn niet mijn beste vrienden. Ik liet aan mijn baasje Bob, die ook bij paragnost Eddie werkt, weten dat Mieke wel eens over honden, in het bijzonder, over mij mag schrijven. Sorry maar al die overdreven aandacht aan katten, alsof katten het grootste wonder uit de dierenwereld zijn.

Ik ben niet jaloers op katten en ik ben er niet bang zijn, maar met katten weet ik niet waar ik aan toe ben. Katten kunnen zomaar uithalen met hun scherpe nagels! En oh wee als katten zomaar beginnen te blazen, maak je dan maar uit de buurt. Dus ik wil graag mezelf even voorstellen, als jarenlange trouwe metgezel van mijn baasje. Ik werd op 14 februari 14 jaar. Zou je niet gedacht hebben, niet? Ik mag zeggen dat ik er nog heel goed uitzie. Kijk maar even goed naar de foto, die mijn baasje vorige week gemaakt heeft!

Het is geen foto van jaren geleden, zoals volwassenen wel eens doen. Mijn baasje zegt altijd ‘ik ben die ik ben’. Nou, dat zeg ik dus ook en die wijsheid heb ik van mijn baasje met mijn hondenbrokjes meegekregen. Ik ben een liefdeshond, want 14 februari is mijn verjaardag! En geloof het of niet, maar ik heb ook een mooi hart op mijn hondenlijf! Nu ben ik daar liever heel discreet in, net zoals mijn baasje me geleerd heeft.

Ik ben heel sterk gehecht aan mijn baasje waardoor het slechts heel zelden gebeurt dat mijn baasje me alleen laat. We doen werkelijk bijna alles samen! Het is prima om andere mensen te leren kennen maar ik ben niet zo’n hond die veel behoefte heeft om met iedereen te socializen. Ik verken de omgeving en de mensen op mijn manier.

Omdat ik een zeer liefdevolle en vriendelijke hond ben, halen mensen me graag aan. Het moet weer niet teveel zijn, want ik geraak dan wel eens overprikkeld en geïrriteerd.
Natuurlijk heb ik ook mijn eigenaardigheden en kan ik wel eens koppig en eigenwijs zijn. Zoals iedereen vervelende trekjes heeft, heb ik die ook en daar is mijn baasje dan weer niet zo blij mee. Zo heb ik de neiging om buiten de plasjes van vrouwtjeshonden tot me te nemen, waadoor ik best wel eens ziek word.

Zelfbewust ben ik dus wel, ik weet wat ik wil en laat me mijn pleziertjes niet ontnemen, ook al ben ik dan wel eens misselijk en ziek, dat gaat toch allemaal weer voorbij. In principe leer ik heel snel, ben ik ook leergierig en weet ik veel gedaan te krijgen. Ik ben heel slim en weet met mijn innemende blik en vriendelijkheid mijn zin te krijgen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik in mijn jonge jaren ervan uitgang dat de wereld enkel om mij draaide. Daar zijn nog wel wat sporen van want ik houd er niet van als mijn baasje uit wandelen gaat met mij en hij aan het bellen is. Ik zorg er wel voor dat ik dan die aandacht wel krijg, hoe dan ook.

Omdat ik ook heel alert ben en mijn baasje bescherm, heb ik op 7 december 2018 de schrik van mijn leven gehad. Op de terugweg naar huis werd mijn baasje geheel onverwacht aangereden. Had ik niet met mijn lijntje lopen trekken, dan had hij het ongeluk niet overleefd. Ik was helemaal in de war en bleef heel dichtbij, tot mensen kwam aanlopen en onmiddellijk al het nodige deden. Voor de eerste keer werd ik van mijn baasje gescheiden. Er is wel goed gezorgd voor mij, maar mijn vertrouwde thuis was ineens weg.’

In mijn jonge jaren was ik heel energiek. Op hogere leeftijd gekomen doe ik wel wat rustiger aan. Het steeds moeilijker in de auto springen, bracht mijn baasje op de idee om een flesje vloeibare curcumine te bestellen, waarvan ik dagelijks een theelepeltje krijg. Wonderbaarlijk gaat het veel beter, want een fiere looppas is eigen aan ons!

Een paar keer per dag de deur uitgaan vind ik heerlijk. Dan kan ik weer wat dingetjes onderzoeken die ik tegenkom. Ik ben nu eenmaal nieuwsgierig.
Nu zul je misschien als lezer vragen of ik perfect ben? Kijk, een Foxterriër / Franse Basset heeft een temperament en is eigenwijs. Met de twee eigenwijze rassen in mij was het het nodig om met liefdevolle en stevige hand opgevoed te worden, zoniet dan ging ik snel mijn eigen weg. Als jonge hond was ik ook zomaar verdwenen. Met een stevige hand bedoel ik niet een harde hand maar consequent. Mijn jongeren rasgenoten hebben veel afwisseling nodig om hun energie kwijt te geraken, anders kunnen ze wel eens nerveus en prikkelbaar worden.

Er is nog veel te lezen over ons hondenras. Bedankt lieve Mieke om me even voor te stellen aan het groter publiek en bedankt baasje Bob om de boodschap door te geven. Nu ga ik heerlijk genieten op mijn tapijtje.

Dikke vriendelijke poot namens Fox
Ps: Fox is echt een hele lieve woef
Mieke