Het vraagt heel veel moed

Het vraagt heel veel moed om de vele gezichten van angst te willen zien. Wat velen nog niet inzien is dat het wegduwen en onderdrukken van de verschijningsvormen van angst draait om het licht in jezelf wegduwen.
Het creëert een leven dat gebaseerd is op wanhopig verlangen naar iets beter. Wat je dan ook doet om iets te creëren, er hangt een schaduw overheen, omdat je de vele gezichten van angst als iets zeer lastig ziet en wat als lastig wordt ervaren wegduwt. Maar angst laat zich niet wegzetten, het sluipt dieper en verder door.

Velen voelen een diepgewortelde angst om zichzelf over te geven aan het leven en zien controle, structuur, beheersing als een manier om meester te zijn en te blijven van alles wat in het leven zou kunnen veranderen. De minste verandering die plaatsvindt leidt tot angst en paniek de controle te moeten loslaten. Die angst wordt op dezelfde manier onder controle gehouden in een partnerschap.
Soms is dit excessief ontwikkeld ten gevolge van traumatische geweldddadige ervaringen in de kindertijd. Daar was niet een veilige omgeving, dus heeft men geleerd om alles wat niet veilig voelde in de gaten te houden. Die patronen worden verdergezet in relaties. Angst heeft vele verborgen gezichten en vraagt zeer veel moed om de gezichten te willen herkennen en deel uit te maken van het verleden.

Excessief ontwikkelde controledrang is een web van zelfbescherming geworden.
Door zich los te maken uit dit zelfgecreëerde web, kun je ontdekken hoe rijk je leven is.
Je realiseert je dat je je veel te lang wanhopig hebt vastgeklampt aan je innerlijke demonen die zich lieten zien in de zovele uitdrukkingsvormen van angst. En wat je ook doet, je wordt altijd met die diepe angsten geconfronteerd.

Vanuit angst leven is dodelijk. Angsten blokkeren onze vitaliteit, er is altijd wel iets om angstig voor te zijn. De angst om de angst. En in iedereen leeft op verschillende manieren angst. We denken wel dat we vanuit een vrij stromend hart leven, dat we ons vrij en bevrijd voelen. In wezen leven we vanuit een nog diepere angst: doodsangst.

Doodsangst reikt veel dieper dan we aannemen. De angst om dood te gaan is een reflectie op een dieper niveau om voluit te leven vanuit het hart, vanuit passie én overgave.
We gaan elke dag een beetje dood aan een leven vanuit angst, tot we op een dag misschien terugkijken en onszelf de vraag stellen: ‘Had ik maar…’

Nu is de tijd; het is niet te laat om schoon te maken. En onze innerlijke demonen met liefde en dankbaarheid voor hun diensten, los te laten.

©Mieke
Warme hartegroet
Mieke