Het zoeken naar de bron in jezelf. Het overgrote deel van het leven wordt de bron van geluk in de buitenwereld gezocht.
Op het moment dat we bewust worden dat de bronnen afkomstig uit de buitenwereld niet die vervulling bieden, nemen we de weg naar binnen.
We ervaren dat alles wat ons tijdelijk geluk, vreugde, liefde heeft gegeven heeft niet gefunctioneerd: er is zoveel verkeerd gelopen dat de hoop dat dromen werkelijkheid zouden worden, is vervlogen. Crisissen, ontgoochelingen laten ons inzien dat het de hoogste tijd is van koers te veranderen. Niet de zoveelste koers richting buitenwereld, maar richting het hart.
Je ervaring is dat je een goedbetaalde en uitdagende job hebt, een fijne relatie, je verkeert in goede gezondheid, je vriendschappen ervaar je als hecht en prettig. Voor de buitenwereld heb je het allemaal goed voor elkaar en ben je succesvol en toch knaagt er iets vanbinnen, het gevoel dat er iets heel fundamenteel ontbreekt.
De verleiding is zeer groot om die zoektocht naar buiten te richten via de vele cursussen en trainingen en daar is op zich niets mis mee. Alleen is het ook mijn ervaring dat hetgeen we ‘zoeken’ in geen enkele cursus gegeven kan worden. Met de beste bedoelingen en de meest positieve intenties.
De bron is niet iets materieel tastbaar. Welke woorden ik ook zou kunnen bedenken. Ik kom er steeds meer achter dat woorden een slechts een invulling zijn. De bron wordt soms God genoemd, het Zelf, de essentie. Ik ervaar dat ik bij het lezen van zoveel invullingen en interpretaties in mijn denken landt.
In stilte ademend Zijn. Moeten we ergens zoeken naar de bron als we ons het volgende herinneren: ik ben de bron. Jij bent de bron.
Warme groet
Mieke