Iedereen tevreden stellen

Iedereen tevreden stellen. Wellicht herken jij bij jezelf dat je iedereen altijd zo graag tevreden stelt. Je herkent jezelf als iemand die altijd klaar staat voor de ander. Je hebt een hoog ‘pleasingsgehalte’, ten koste van jezelf. Je weet het en toch, het lijkt wel of je niet anders ‘kan.’
Een zeer oud verhaal kan je inspireren om dit diepgewortelde patroon te veranderen. Of het gemakkelijk is? Neen. Het erkennen, herkennen van dit gedrag, dit patroon kan je aardig op weg helpen er anders mee om te gaan.

Aesop, een griekse dichter van fabels verteld 2500 jaar geleden het volgende:
‘Het was een heldere zonnige ochtend in een bergdorp. Een oude man en zijn kleinkind gingen in een grote stad in de vallei naar de markt om een ezel te verkopen. De ezel was mooi geroskamd en geborsteld en ze begaven zich blij op weg langs het steile pad. Na een tijdje passeerden ze wat mensen die aan de kant van het pad rondhingen.

‘Moet je dat dwaze stel zien!’, zei een van de toeschouwers. ‘Daar gaan ze, klauterend en struikelend het pad langs, terwijl ze gerieflijk op de rug konden zitten van dat beest dat stevig op zijn poten staat.’

De oude man hoorde dit en vond dat het terecht was. Dus klommen hij en de jongen op de ezel en zo zetten ze hun afdaling verder.
Al gauw passeerden ze een andere groep mensen die aan de kant van de weg aan het kletsen waren.
‘Moet je dat luie stel zien, de rug kapotmaken van die arme ezel.’

De oude man vond dat ze gelijk hadden, en aangezien hij de zwaarste was, besloot hij te gaan lopen terwijl de jongen reed.
Na korte tijd hoorden ze nog meer commentaar. ‘Moet je dat onbeleefde kind zien, hij rijdt terwijl de oude man loopt.’
De oude man vond dat ze gelijk hadden, en dat het alleen maar passend was dat hij reed terwijl de jongen liep.
Natuurlijk hoorden ze al gauw het volgende: ‘Wat een gemene oude man, op zijn gemak rijdend, terwijl het arme kind moet proberen op zijn benen te blijven staan!’

Op dit moment werden de oude man en de jongen meer en meer van hun stuk gebracht.
Toen ze ten slotte de kritiek hoorden dat de ezel volkomen afgemat zou raken en niemand hem zou willen kopen na de lange wandeling naar de markt, gingen ze teneergeslagen langs de kant van de weg zitten.
Nadat ze de ezel een tijdje hadden laten rusten, vervolgen ze hun reis, maar op een volkomen andere manier.
Zo gebeurde het dan, dat men de oude man en de jongen, laat die middag, happend naar lucht de markt zagen opkomen. Opgehangen aan een stok tussen hen in, hing de ezel aan zijn samengebonden poten!

De moraal van dit verhaal is duidelijk. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Als je dit probeert, raak je jezelf helemaal kwijt.
Een leven leiden van toegevingen doen en compromissen sluiten is nog erger dan de dood. Een leven leiden in waarheid, al is het slechts maar een moment, is veel waardevoller dan altijd maar met leugens te leven. Wat voor stompzinnige spelletjes spelen met elkaar? We zijn niet geboren om aan ieders verwachtingen te voldoen om waardering te krijgen, ons geliefd te voelen.

Als we niet leven in overeenstemming met de verwachtingen van anderen, kunnen verwachtingen veranderd worden of kunnen anderen zich boos voelen, verontwaardigd, ellendig en blijven vasthouden aan hun verwachtingen. We hebben zelf de keuze om ons los te maken van verwachtingen en dat dit niet gemakkelijk is…

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 49