Intelligentie. Wat is dat eigenlijk?

Intelligentie. Wat is dat eigenlijk? Uit mijn kindertijd herinner ik me de stress die ik ervoer met ‘IQ-testen’. Dat ervoer ik als iets heel ernstig. Lichaamstaal sprak boekdelen en aangezien ik al vroeg lichaamstaalgevoeligheid ervoer, wist ik meteen: het is erop of eronder, meid. Doe je best, zodat je in een goed schuifje terechtkomt. Niet dus, want ik had helemaal niets met IQ-testen, dus ik deed helemaal niet wat werd gevraagd. Ik lag voor de rest van mijn schoolse tijd in het laagste schuifje. Ik was niet intelligent omdat ik niet scoorde op de testen.
Maar het punt is dat elk kind intelligent geboren wordt en elk kind is nog maar amper op aarde geland of we vallen er al overheen en beginnen de intelligentie kapot te maken. Ik heb het dan wel over een heel ander soort van intelligentie.
Intelligentie weet van nature uit wat ze wil en dat is voor elke persoon anders. Intelligentie zoals het op aarde wordt getest is niet mogelijk omdat het zoveel omvattender is dan wat eronder wordt begrepen.

Eigenlijk is onze natuurlijke intelligentie flink beschadigd door het reduceren ervan. Als kind ontstaat angst omdat intelligentie verbonden wordt met logisch denken, analyseren, redeneren. Het perfect reproduceren van feiten maakt ons niet tot een intelligent mens, het bewijst enkel dat je feiten kunt opslaan en goed kan reproduceren.
Ik zag het nut niet in van het reproduceren van feiten in de geschiedenis, laat staan data. Het kostte me veel energie om die kennis in mijn hoofd te stampen. Ik leerde de feiten uit mijn hoofd voor een toets of examen en na een toets of een examen vergat ik alles al even snel.

Er worden nog steeds idiote dingen verlangd van kinderen. Kinderen moeten nog steeds in het algemeen dingen uit het hoofd leren waar hun natuurlijke intelligentie het nut niet van inzien.
Kennis wordt erin gestampt, kinderen begrijpen niet wat de zin is van het leren van data en slagvelden, het moet die zelfs op onwaarheden gebaseerde verhalen, die onwaarheden reproduceren.

De natuurlijke intelligentie van een kind geraakt meer en meer onder het stof. De ziel van elk wezen wordt niet erkend, behalve dan wel in onderwijssystemen waarin het kind zijn natuurlijke intelligentie kan uitleven.
Ik herinner me een consult aan huis met iemand die een relatie had met een psychiater. Ze had bij het begin de gedachte dat hij zeer intelligent moest zijn. Na een tijdje ervaarde ze dat haar nieuwe vriend heel sterk vanuit zijn hoofd leefde en het lukte haar niet om bij zijn hart te komen. Wat ze ook deed om verbinding te maken, hij bleef in zijn toren van kennis en intelligentie zitten. Het werd ook een wapen tussen hen beiden.

Het is geen kwestie van mensen met hogere opleidingen neer te zetten als wandelende hoofden, zeker niet. Doch doordat de focus in onze samenleving voornamelijk geregeerd wordt door de mannelijke energie, is het niet zo evident om verbinding te maken met de vrouwelijke energie.
Ik blijf desondanks met een positief gevoel kijken naar de ontwikkelingen die langzaam plaatsvinden, om meer aandacht te geven aan de essentie van elk wezen, zodat elk wezen zich kan ontplooien op een natuurlijke manier, rekening houdend met de natuurlijke behoeften van een kind.

©Mieke
Inspirerende hartegroet
Mieke Box 49