Is er iets mis met huilen?

Is er iets mis met huilen? Velen hebben in hun opvoeding de boodschap meegekregen dat huilen een teken is van zwakte, kwetsbaarheid, kleinzieligheid en nog veel meer. Geen enkele ouder ziet zijn kind graag in tranen. Snel de traantjes drogen, een kusje geven, en weg is het verdriet. Meisjes mogen dan wel nog huilen, maar voor jongens is de boodschap zich niet als mietje, een meisje te gedragen. In verdriet, in tranen zit een behoorlijk ongemakkelijk gevoel.
Een mens moet kunnen lachen en moet ook huilen. Ik verneem wel eens van klanten aan de lijn dat ze al zolang niet meer kunnen huilen en toch heel diep van binnen heel veel verdriet met zich meedragen.
Lachen en huilen zijn twee oevers. Evenwicht is nodig. Wat is er dus verkeerd aan huilen? Tranen zijn prachtig. Als je heel intens hebt gelachen, worden tranen heel mooi. Ze hebben iets in zich. Ze hebben iets van het lachen in zich, want diep onderin zijn de overs één, zijn niet met z’n tweeën.
Aan de ene pool het lachen, aan de andere pool tranen: de ene pool lacht, de andere pool huilt, maar diep onderin gaan ze hand in hand.
Als je uit alle macht gelachen hebt, kan je ook met tuiten huilen en is het allemaal heerlijk, niet?
Totaliteit is heerlijk. Als je je vastklampt, kun je nooit totaal zijn. Als je huilt, klamp je je aan het lachen vast; je doet moeite om glimlachen, je doet moeite om een glimlach tevoorschijn te toveren. Omdat je dit huilen en dit wenen niet wilt.
Je ervaart het misschien als naar, als heel onprettig, dus forceer je een glimlach. Met betraande ogen forceer je toch een glimlach. En waarom?
Als jouw lichaam wilt huilen en je glimlacht, dan voel je je gespleten. Dit is de manier waarop de gespletenheid begint en je een persoon van twee wordt. De totaliteit is weg.
Je kunt je niet totaal in het huilen laten gaan, hoe je kun je je totaal laten gaan in het lachen? Schuddebuiken van het lachen waarbij je hele lijf trilt, niet alleen jij, maar alles in jou lacht, van top tot teen.
Hoe absurd dat je je tranen, je huilen onderdrukt omdat je bang bent en heel goed weet dat je dit doet uit angst voor de vele onzinnige oordelen.
Wat onderdrukt werd heeft behoefte om zich uit te drukken waardoor alles in jezelf terug kan stromen… totaal.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 49