Is het waar wat je denkt?

Herken je het volgende, ongeacht waarover je vraag gaat:

Je hoopt op het beste, maar je verwacht het slechtste.
‘ Ja, maar …..’ en dan volgen hele verhalen waaruit het bijna te verrechtvaardigen zou zijn, toch het slechtste te verwachten.
Waarom hoop je dan toch op het beste als je het slechtste verwacht?
En waarom haal je verhalen uit het verleden en zet je die vast in een nieuwe situatie?
Zelfs als je als kind hebt geleerd te piekeren en het ergste te verwachten, dan nog heb je als volwassen persoon de kracht en de emotionele maturiteit om negatieve en stress-toevoegende ‘ gewoonten ‘ af te leren.
Omdat angst en beperkende verwachtingen het resultaat zijn van steeds terugkerende gedragspatronen, helpt mindfulness je patronen die niet langer goed zijn voor jou, te registreren én te veranderen.
Eigenlijk is ons ‘ brein ‘ als het ware ‘geprogrammeerd ‘ om zich te focussen op angst en negatieve prikkels; dit is een manier om ontgoocheling te voorkomen door voornamelijk te focussen op de schaduwkant van dingen. Getob of angstige geneigdheid om het ergste te verwachten is emotioneel slopend en is ziekmakend op termijn. Denk eens even na over alles waarom jij in het verleden hebt gepiekerd en getobd en het slechtste hebt verwacht: hoeveel is hiervan ‘uitgekomen ‘?
Heel veel van de dingen waarover we piekeren en tobben en het slechtste verwachten, lossen zich als vanzelf op of gebeuren niet.

Als je een leven elke dag in beslag wordt genomen door angst en piekeren, ben je niet meer ontvankelijk voor het positieve en kan je de mooie dingen niet meer opmerken.

Herinner je de wet van de aantrekkingskracht: we trekken nog meer van zorg en gepieker aan, als we met zorg en gepieker in het leven staan. Tuurlijk maakt iedereen zich wel eens zorgen en dan wel als er een werkelijk gegronde reden voor is. Als je ziek bent, pieker je uiteraard over je gezondheid, of je wel weer beter wordt. Als je een financiële tegenvaller hebt, pieker je eveneens over de manier waarop je je hieruit kan werken.

Dankbaarheid, moed en kalmte trekken meer positieve energieën aan. Door heel bewust een positieve houding aan te nemen, en het beste te verwachten en door gepieker te vervangen door dankbaarheid, zullen we in heel veel situaties helende energie en de gewenste resultaten naar ons toehalen.

We kennen allen het spreekwoord: Energie volgt intentie en attentie. Wanneer je dus opmerkt dat je gedachten richting ‘ piekeren ‘ gaat, formuleer dan de intentie om in plaats daarvan te kiezen voor dankbaarheid. Richt je aandacht op 4 dingen of personen waarvoor jij je dankbaar voelt. Geef dagelijks minstens tegenover 1 persoon uiting aan je oprechte dankbaarheid. Blijf oefenen tot het een gewoonte is geworden, het beste te verwachten. Kies voor dankbaarheid en verwacht het beste.

Voor de figuurlijk zware piekeraars heb ik een krachtige tip: schrijf je in in een 8-wekelijks mindfulnesstraining, je zal aangenaam verrast zijn van het resultaat. Uiteraard krijg je tijdens die training ook opdrachten mee, leer je je eigen denkpatronen te onderzoeken en hoe te veranderen. Door een boek te lezen hierover, verander je niet de hardnekkige patronen, is het heel moeilijk je mindset te veranderen, zeker moeilijk als je in je gezin van oorsprong opgevoed werd met doem-denk gedachten.
Resetten is te allen tijde mogelijk.

Ik herinner me nog de eerste keer dat ik met mijn tweede dochter ingeschreven was in de 8-wekelijkse training en hoe Dr David Dewulf ons heel ontspannen liet kijken naar onze gedachte, dat ik er op een bepaald moment heel hard moest om lachen…’ Oh, daar is alweer een gedachte ‘. In mijn geval volgde de ene na de andere gedachte…en toch lukte het me op de helft van deze training te glimlachen naar mijn gedachten, vriendelijk te zijn naar mijn gedachten ( in plaats van: ‘ Ik wil dit niet denken, weg ermee, lekker niet op die manier) ik leerde zacht te kijken naar mijn innerlijke criticus en daaraan verbonden stemmetjes.

Jaren later heb ik de opleiding Mindfulness Based Cognitieve therapie afgerond…maar ik blijf ook een mens en zo af en toe moet ik toch mezelf ook tot de orde roepen…als ik me vb teveel inlaat met situaties waar ik me beter van distantieer, of als ik iets technisch voor mijn kiezen krijg….ik ben er nog niet in geslaagd te zeggen: ‘ Oh, dat is maar mijn laptop die de geest heeft begeven ‘. Knap voor hen die het dan wel weer kunnen en dit van nature uit. Dan zeg ik maar heel vriendelijk tegen mezelf: ‘ Ach ja, dat is de aard van het beestje, techniek en ik = geen match ‘. Dat is dan weer ‘ acceptatie ‘. Je hoeft niets alles te kunnen en te kennen in het leven…er is nog zoveel te ontdekken…leuke dingen die perfect bij jou interesses, gaven en talenten aansluiten.

Warme hartegroet
Mieke Box 49
www.miekecoigne.com