Liefde in essentie

Liefde in essentie. We kennen allen de uitspraak dat liefde voedsel is voor de ziel. In feite gaat liefde in essentie niet over anderen, niet over partners noch over minnaars.

In liefde hebben we geleerd liefde te koppelen aan een partner of een minnaar. Er ontstaat hechting, en soms een heel obsessieve hechting. Het wordt duidelijk hoe dwangmatig die hechting is, nadat die partner of minnaar uit je leven is verdwenen. Je voelt je verbitterd, je klampt je vast aan het verleden en aan de herinneringen. Je leeft vanuit een nostalgie. Je sluit je hart af. Of je gaat snel op zoek naar een nieuwe partner of minnaar.

Eigenlijk is liefde een obsessie geworden. Sommigen lijden omdat ze geen liefde kunnen krijgen, anderen lijden omdat ze liefde hebben gekregen. Je kunt je keer op keer vastklampen, maar je kunt niemand bezitten. Het moment dat je iemand als een bezit vasthoudt, wordt de liefde gedood.
Liefde in ballingschap, waarin de een over de ander wil meesteren, is niet voedend voor ieders ziel. De ziel van de liefde wordt verlamd, vernietigd. Het einde is in zicht. En toch wordt dit patroon herhaald. Er lijkt maar geen juiste liefde te zijn. Liefde is altijd juist, want liefde is energie. Het moment dat liefde niet meer vrijuit kan stromen is de manier waarop liefde ruimte krijgt niet juist.

Liefde ervaren vanuit je essentie is een mooie weg naar een verbinding in een partnerschap. Ook al verdwijnt een partner of minnaar uit je leven, in essentie blijft de liefde. De vaak wanhopige vragen of een partner of minnaar voor ‘altijd’ in je leven blijft, kan niemand verzekeren. Ontmoetingen en relaties zijn soms heel tijdelijk. Hoelang is tijdelijk? Ook hierop kan niemand een exact antwoord op geven. Als je hierop antwoorden zou krijgen, zijn dit invullingen, oordelen en interpretaties.

Je kunt ook anders kijken naar liefde. Nu wordt naar liefde gekeken vanuit angst om die liefde te verliezen. Liefde kun je nooit verliezen, die draag je in jezelf. Een geliefde of minnaar kan wel verdwijnen. Het is opmerkelijk hoe angstig nieuwe partnerschappen worden aangegaan. Er is geen ruimte om de liefde als energie te laten stromen, er is angst voor het verlies nog de liefde een kans heeft gekregen open te bloeien. Ze wordt van in het begin in de kiem gesmoord.

Vertrouw op het leven, vertrouw op de liefde, het is voedsel voor je ziel, het is pure alchemie. Voel je blijheid en enthousiasme van binnenuit voor jouw leven, je kunt het elke dag tot een feest maken en hiervoor dankbaar zijn.
Een hart zonder liefde voor het Zelf is als een woestijn. Dor, doods, kleurloos. De hoop dat iemand anders je verlost uit die woestijn, kan misschien even een lichtpuntje zijn. Heel even.

Warme hartegroet
Mieke