Reflectieblog Gelukkig ‘zijn’ of gelukkig ‘doen’

Reflectieblog Gelukkig ‘zijn’ of gelukkig ‘doen’. Het is een hot item in onze samenleving. Gelukkig zijn. Als je jezelf de vraag stelt of je gelukkig ‘bent’, hoe ervaar jij dit?

Sommigen benoemen gelukkig zijn als in vrede zijn, zich vredig voelen. Sommigen stellen zich de vraag of ze zich nog vredig zouden voelen mocht iets wat hen een vredig gevoel geeft zou wegvallen.

In werkelijkheid wordt er heel veel gepraat over gelukkig en/of vredig zijn. Er wordt niet echt dieper bij stilgestaan. Stel dat je omwille van een reorganisatie in het bedrijf waar je werkt, verplicht wordt een andere functie uit te voeren. Het kan meevallen of tegenvallen. Je relativeert de situatie en denkt bij jezelf dat dit nog altijd beter is dan werkloos te worden of ziek te zijn. Dit is een voorbeeld van externe gebeurtenissen waarbij je je ofwel bedroefd of gelukkig kunt voelen.

Of iets je gelukkig of verdrietig maakt, wordt door je persoonlijke keuzes bepaald en dat wordt medebepaald door de keuzes die je in het verleden hebt gemaakt.

Op een nog diepere laag laten we gelukkig zijn afhangen van iets of iemand buiten onszelf. We hebben ons al dan niet bewust gehecht aan dingen, aan mensen, aan verwachtingen vanuit verinnerlijkte overtuigingen en aannames.

Dit zijn waarheden geworden en als die waarheden aan het wankelen worden gebracht, voelen we ons niet gelukkig en niet in vrede.

In die zin is gelukkig zijn vaker en zeker in deze tijd een vluchtige ervaring. Je kijkt met je geliefde uit naar een fijne reis, je voelt je allebei gelukkig, eindelijk samen een reis geboekt. Je voelt je extatisch gelukkig.
Er is de dagelijkse realiteit en er knaagt lichtjes een gevoel van somberheid en tristesse. Je voelt je onverklaarbaar niet meer in die extatische gelukzaligheid. Je moppert over de sleur van het leven, je zou pas echt gelukkig zijn mocht je altijd samen kunnen zijn, liefst nog op een paradijselijk eiland.

Denk even alles weg: je bent hier en nu en bent helemaal op jezelf. Hoe zou het voelen om het gelukkig en vredig zijn heel diep te ankeren in je ware zelf? In je eigen bron van je leven en bestaan landen. Niemand kan jou dit ontnemen als je die mogelijkheden hebt verkend.

Alles waarvan we ons gelukkig of vredig zijn aan ophangen is vergankelijk. Hier zijn we dan ook voortdurend mee bezig en in de ban van de gedachte ‘dat alles verandert’. Paniek, verdriet en/of angst, want zonder dit of dat kun je niet gelukkig zijn. Je mag er niet aan denken en toch gebeurt het.

De weg om gelukkig te ZIJN in onszelf leidt naar een verruimd bewustZIJN waarin we uiteindelijk in vrede kunnen verblijven. Vandaaruit kunnen we geluk en vrede met anderen delen, ook al verdwijnen omstandigheden. Wij blijven nog steeds wie we zijn.

Inspirerende hartegroet
Mieke