Reflectieblog Verstrikt in een web van woorden

Reflectieblog Verstrikt in een web van woorden. We hebben geleerd ons in woorden en taal uit te drukken. Op diverse manieren kom ik erachter dat taal en woorden een gigantisch web creëren om uit het centrum van ons hartsbewustzijn te blijven.
Ons hart heeft ook een brein, en dat brein ligt er als een te ontginnen plek bij. Het hart wacht om opnieuw geactiveerd te worden en heeft enkel de voeding van voelen nodig.
Taal en woorden creëren net een wereld van afgescheidenheid waarin de illusie van het werkelijke leven in stand wordt gehouden.
In die diepe schaduwen van de illusie die in stand wordt gehouden door het consumeren in woorden en taal, blijven we dan ook die spelletjes meespelen.
Op veel vlakken houden we de illusie voor werkelijkheid. Stel je even de situatie voor waarbij je in een woordenwisseling alles uit de kast haalt om gehoord te worden, de ander doet precies hetzelfde. Het overvloedige aan woorden die hiervoor gebruikt worden zijn niet te tellen. Ieder heeft zijn gedacht gezegd, zich geuit en misschien valt het gesprek helemaal stil.
De drang om gelijk te halen, om zich te willen bewijzen gebeurt op een zeer afleidende manier via woorden en taal. We leiden niet alleen onze toehoorders af maar ook onszelf. Herken je dit ook wel eens bij jezelf? Waarnemen dat we heel snel schakelen in ons hoofd, ons denken en van daaruit via woorden en taal een heel web spinnen.
Herken je dit ook dat je soms niet meer weet wat je wou zeggen? Kan dit ergens een signaaltje zijn dat je hoofd zo vol is dat je hoofd een ‘stop’ aangeeft? Zelf zeggen we wel vaker dat ons hoofd vol zit en toch blijven we in een stortvloed van woorden hangen, alsof ons hele leven ervan afhangt.
Met woorden creëren in het beste geval mooie verhalen en in het andere geval creëren we drama’s. En die verhalen ontstaan in ons hoofd en vertolken we in woorden. Minder woorden gebruikend laat ons landen in ons hart.
Ik voel even op het woord van ‘het pad’ en ook hierin merk ik enige afleiding en verwarring zoals het padwerk geïnduceerd wordt. Wat stel jij je voor bij het pad, jouw pad? Is het niet zo dat vanaf het moment dat je vertelt dat je je pad volgt of anderen hun pad niet volgen, afgeleid en misleid wordt naar een illusie van het goede en het slechte pad.
Eigenlijk is er geen pad. Er is geen waarheid over het goede of het slechte pad. Het is niet creatief geïnspireerd door het hart als het een pad moet zijn of worden. Het hart kent geen pad. Het hart kent enkel de eeuwige waarheid.
In het hart bruist leven, ervaren en voelen we meer dan we ooit in woorden en taal kunnen uitdrukken. In het moment valt alles samen, tijdloos. Het leven in een lineaire tijd zoals we met ‘tijd’ omgaan, is een illusie.
Het woord kan ons na een diepgaande verandering in staat stellen met tederheid en intimiteit verbinding te creëren, terwijl er een ruimere verwantschap en gemeenschappelijke taak tot uitdrukking wordt gebracht. Het impliceert dat liefde de manier is om vanuit het hartsbewustzijn om elk maatschappelijk holon te omvatten en te overstijgen in een grotere holarchie.
We worden vanuit deze verandering allen coharten, in een evoluerend gezamenlijk verbond van het hart, waar woorden de verklanking zijn van wie we werkelijk zijn.

Inspirerende hartegroet
Mieke