Reflectieblog Voeling krijgen met jezelf

Reflectieblog Voeling krijgen met jezelf. Sta jij er ook bij stil dat stress en spanningen van het leven, jouw leven, invloed hebben op je gevoelsleven. Het is niet dat je het contact met je gevoelens helemaal kwijt bent geraakt. Ik merk dat het vaak emoties zijn die niet bevorderlijk zijn voor je emotionele welzijn. Gevoelens als afgunst, minachting, woede, haat, zorgen, en een doorgedreven manier van apathie, onverschilligheid en vervlakking.

Deze gevoelens domineren heel vaak in het dagelijks leven.

Ze vloeien voort uit levenservaringen, opvoeding in onze jeugd en het gaat nog veel verder. Positieve emoties als zorg en liefde worden zeer vaak opgeofferd aan de werkdruk en de inspanningen die geleverd moeten worden om overeind te blijven. Leven versus overleven. Zeer confronterend, niet?

Positieve emoties laten zich genereren door diepere ervaringen van de natuur; kijk maar eens hoe dat voelt om naar een kabbelend beekje te kijken en te luisteren hoe het water zachtjes zijn weg vervolgt. En zo kunnen we nog heel veel manieren ontdekken om schoonheid te ervaren.
We zitten in de greep van een vicieuze cirkel van negatieve ervaringen die leiden tot een negatieve kijk op het leven, en die geven dan ook weer negatieve ervaringen. Het is tijd dat we dit nu kunnen doorbreken. Dat dit niet zo gemakkelijk is, blijkt uit de waarneming dat we toch diezelfde koers blijven aanhouden. Het vraagt dat we de balans van onze gevoelens opmaken en de belastende bezwarende toxische emoties ombuigen.

Is het gemakkelijk om haat, angst, woede, jaloezie, om te buigen tot liefde? Achterdocht innerlijk te transformeren tot zelfvertrouwen, minachting tot zelfrespect, jaloezie tot zelfwaardering? Als het zo gemakkelijk was geweest, dan zouden we in liefde en acceptatie kunnen leven.

Zelfs in spirituele kringen wordt openlijk de spot gedreven met spirituele boegbeelden die een andere keuze hebben gemaakt in het beleven en belichamen van hun spiritualiteit. Dit zijn dingen die mij dan weer raken, omdat ik dit gedrag niet ‘verwacht’ van andere ‘spirituele boegbeelden’. Als spirituele boegbeelden het nog niet hebben begrepen, hoe moeilijk is het dan niet voor mensen die met vallen en opstaan op een bescheiden manier zoeken naar zichzelf?

Wat een circus hebben wij gecreëerd vanuit een zeer laag bewustzijn. Hoe hebben wij zo sterk kunnen afdwalen van wie we werkelijk zijn en van wat onze bijdrage kan zijn in deze incarnatie. Hoe prachtig men ook kan schrijven over spiritualiteit, hoe meer de woorden blinken, hoe meer ze in de ondertoon kunnen stinken. Voor hen die schrijven waar de zere plekken zitten, is het een uitdaging om niet uitgespuugd te worden en toch heb ik zeer veel respect voor hen die de andere kant laten zien. Die andere kant zit in onszelf en die willen we liefst niet laten zien. Wat zouden lezers, collega’s wel niet denken en zeggen?

Durven we nog onze twijfel te delen, durven we nog dingen in vraag te stellen uit angst afgewezen te worden in het niet-weten? Moeten we zo nodig voor alles een waarheid zien te vinden, voor alles een uitleg weten te bedenken? Waarom hebben wij het nodig iemand ofwel op een voetstuk te plaatsen of iemand de grond in te trappen? Beide zijn afleidingen van waar het werkelijk om gaat.
Is het geen tijd om onszelf emotioneel te louteren, zodat we de vicieuze cirkel van negatieve gedachten kunnen doorbreken? Het herontdekken van onze verbindingen met andere mensen en de natuur. Het herintegreren van lichaam en geest en de transformatie van onze gevoelens kunnen de verandering creëren die we heel diep in ons hart verlangen. Verlangen is niet voldoende.
Een eerste stap op weg naar innerlijke groei is ruimte te maken om weer voeling te krijgen met onszelf, de natuur en mensen om ons heen. We leven overweldigend in ons hoofd en we hebben heel weinig voeling om in ons hele lichaam te leven. We bewonen ons lichaam maar voor een heel klein deel.

We zullen altijd eerst met onszelf moeten beginnen.
In een essay van Henry David Thoreau riep hij ons op om na te denken over de manier waarop wij ons leven willen leven. We leven in een wereld van zakendoen. Treffend verwoordde hij het volgende: ‘Als een man zoveel van de natuur houdt dat hij er dagelijks een halve dag in wil wandelen, loopt hij het gevaar voor een luie zwerver te worden versleten; maar als hij zijn dagen volledig gebruikt om in effecten te speculeren, de bossen te verwoesten en de aarde voortijdig kaal te slaan, wordt hij geprezen als een ijverige en ondernemende burger.’ Hij gaat hierin nog veel verder.

Het is een uitdagende tijd om die veranderingen daadwerkelijk te creëren.

Inspirerende hartegroet
Mieke