Spirituele verhevenheid

Reflectieblog: Spirituele verhevenheid. De illusie in de spirituele wereld is die van zich te onderscheiden of zich te willen onderscheiden van mensen die niet actief bezig zijn met het spirituele. Ik verneem dit heel frequent in gesprekken. Er ontstaat snel een soort van elitarisme en zeker als er groepen worden opgericht kan dit leiden tot afsplitsing en dualiteit in een toch al dualistische wereld.

Er wordt zeer gemakkelijk met spirituele new age woorden gezwaaid als verlicht en ontwaakt, en de diverse dimensies worden er ook gemakkelijk aan toegevoegd.

De behoefte van het ego om zich te onderscheiden en zich van daaruit te vergelijken met anderen ervaar ik juist niet als wakker noch verlicht. Het zijn slechts uitdrukkingen van het ego.
Het creëert eigenlijk een onechte spiritualiteit, hoewel vele cursussen kunnen worden gevolgd. In gesprekken heb ik al vaker verhalen gehoord over hoe binnen groeperingen strijd ontstaat en hoe groepen elkaar in de gaten houden om dan uiteindelijk te oordelen over wie het verst staat in spiritualiteit.

Het zijn gigantische valkuilen in de spirituele wereld. Ik kijk nu even vanuit een helicopterview.
We zijn multidimensionele wezens en zijn allen in deze tijd op aarde geïncarneerd om ons te herinneren wie we zijn en wat we op onze Aarde komen doen. En die taak is veel meer dan het werk dat we doen. We maken deel uit van iets groots en complex, waarvan we niet alles kunnen zien en weten. Dit grootse, kosmische plan ontwikkelt zich in samenspel met de Aarde volgens dat kosmische plan.

We zijn allen ergens in verbinding met wat onze Ziel ons laat ervaren wat onze bijdrage kan zijn en hoe we ons leven vervulling willen geven. Of iemand bakker of leraar is, medium of verpleger. De essentie is passie en liefde in alles wat iemand doet. Al de rest is gestoeld op oordeel en het verder creëren van dualiteit en afgescheidenheid.

De illusie van verlichting of het leven in een hogere dimensie is iets om dieper over in te voelen. De ene illusie vervangen door weer een andere illusie is dan ook weer een gevolg van het ego-denken. Is er innerlijk dan zoveel veranderd? Want verandering en groei is een hoofdzakelijk innerlijk proces en het delen van ervaringen vanuit gelijkwaardigheid, van het inspireren in elkaars groei, voelt anders. Er is geen zuchtje beter, hoger, minder, meer aanwezig tussen mensen die spiritualiteit en zingeving belichamen vanuit het hart.

In welke groep je ook terechtkomt. Iedereen vertelt iets vanuit eigen waarheid en die waarheden worden gevolgd, omdat men zich herkent in die waarheden. In een andere groep worden weer andere accenten gelegd en ook die groep wordt gevolgd, omdat men zich herkent in die accenten en waarheden.

Groepen die geleid worden door een leider, behoren zoals ik dat aanvoel tot het oude paradigma en ergens ervaar ik daar ook de tegenstrijdigheid in dat mensen de behoefte hebben zich nog steeds te richten tot leiders. Omdat er wordt verondersteld dat een leider het beter weet, een voorbeeldfunctie heeft en die rol op zich wil nemen.
Het is ergens begrijpelijk dat er toch de behoefte leeft om zich aan te sluiten bij groepen die in een bepaalde fase als ondersteunend worden ervaren. Er zijn zeker wel vooruitlopers die zich uitdrukkelijk niet als een leider willen profileren, waarin dan weer volgers ontstaan. Ik denk dat het de manier is waarop iedereen in het volgen van boodschappers zelf ontdekt wat ieders waarheid mag zijn.
Zo niet, dan houden we oude paradigma’s in stand. Dan wordt een vastomlijnde waarheid geen eigen ervaring of beleving, maar de waarheid van een leider en een groep.

Elkaar naast en met elkaar inspireren om ieders eigen goddelijke essentie te ontdekken en te leven is de weg naar IK BEN DIE IK BEN.
Dit is de hoogste vrijheid die we aan onszelf kunnen geven zonder te oordelen over de IK BEN DIE IK BEN van anderen.
Hierin zijn we allemaal nog zeer zoekende in een wereld vol contrasten, dualiteit en oordeel.

© Mieke
Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45