Wanneer wordt helpen inmenging?

Wanneer wordt helpen inmenging? Op basis van veel gesprekken heb ik voor vandaag opnieuw een reflectieblogje rond helpen van anderen en waar het gaandeweg inmenging dreigt te worden.

‘ Een goede vriend of vriendin heeft relatieproblemen. Je voelt je heel betrokken en wilt helpen. Je luistert en gaat mee in het verhaal. Je kent één kant van het verhaal doch je staat er niet bij stil wat het verhaal van de partner is. Je bent van plan je vriend of vriendin te steunen door dik en dun. Je beste advies is: laat die partner maar los, want je verdient echte liefde. Hij of zij is niets voor jou.’
Je regelt een date met iemand, zonder medeweten, want het is een verrassing. Je wilt dat je vriend of vriendin snel over het verdriet heen is. Je voelt je geroepen om je vriend of vriendin te redden en neemt het heft in handen en blijft uitjes organiseren, voor het goede doel. Want ja, je bent een goede trouwe vriend.

Zelf ervoer je het in het begin wel als heel lief en zorgzaam, maar je voelt dat je liefdesleven bepaald wordt en je laat het toe omdat je hem of haar niet wilt kwetsen.
Het is slechts één voorbeeld uit de zeer vele verhalen wanneer het helpen doorslaat naar het zich inmengen en bemoeien. We weten dat de meeste verhalen gaan over ‘het beste voorhebben.’ Het is altijd een invoelen op een gepaste manier in het helpen of ingrijpen in een situatie. En dat invoelen en onderscheid maken vraagt om een situatie goed te kunnen inschatten. Daar zit de uitdaging in.
We hebben allemaal een beeld rond helpen. Wat is helpen voor jou? Iemand kan heel goed je steun gebruiken, maar je weet niet goed of je die steun wel moet geven. Misschien ontneem je daarmee iemand zijn eigen groeiproces?

Die steun kan er uit bestaan dat je zelf vanop een afstand waarneemt en de ander iets zelf laat uitzoeken of laat ervaren. Ik denk ook hierbij aan ouders met reeds volwassen kinderen. Hier ervaar ik soms het zeer dubbele in het er willen zijn en willen helpen en anderzijds inmenging. Onder het mom van zich bezorgd te voelen. Waarom? Waarom zich willen inmengen in de keuzes van volwassen kinderen? Ooit zijn ouders ook kinderen van hun ouders geweest en de meesten die ik spreek beamen dat ze zelf ook doorzetten in hun eigen keuzes. De motivatie is meestal ‘ ik wil niet dat mijn kind(eren) dezelfde fouten maakt.’ Het lijkt een logische gedachte en toch hebben kinderen ook weer hun eigen zielspad en zielskleur die weer anders is.
Je kunt er wel iemand attent op maken op de keuzes die worden gemaakt en de mogelijke consequenties samen bekijken. Respecteren van de keuzes die worden gemaakt is een manier om aan te geven dat iemand zelf in staat is om die verantwoordelijkheid te nemen met de mogelijke consequenties erbij.

Ook hier merk ik in de ondertoon van een gesprek als blijkt dat het toch niet de beste keuze is geweest ‘ Zie je nou wel, ik had gelijk, dat had hij of zij niet moeten doen, wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten. Eigen schuld, dikke bult.’
‘ Het kan best zijn dat je de situatie goed had ingeschat. Wat denk je ervan dat X of Y nu ook zelf een ervaring heeft gehad waardoor die zelf kan reflecteren voor een volgende keer. ‘
Dan komt soms nog wel een discussie, waarin ik verkies niet in mee te gaan omdat het enkel nog maar over ego-dingetjes gaat. Had X of Y gedaan….

En dat heeft X of Y niet gedaan, omdat X of Y blijkbaar zelf die ervaring nodig had om weer wat bewuster te worden.
In de onderstroom rest dan het volgende: Ik had gelijk en X of Y had ongelijk.
En dat is helemaal niet de essentie. Het ging namelijk niet over jou maar wel de ander, met een eigen levensscript, eigen zielskleur en eigen zielspad.

©Mieke
Hartelijke groet
Mieke