Ego – verslaving

Ego – verslaving

Ego – verslaving. Voorbij alle omschrijvingen van wat ‘ego’ is of zou zijn, schrijf ik enkele gedachten op, meer ter inspiratie dan te verdwalen in wat ego zou zijn.
Lees je ook wel eens teksten of citaten waarin staat dat je je ego moet loslaten. Je kunt pas ‘verlicht’ worden als je je ego hebt losgelaten.

Waarom zou je je ego moeten loslaten? En voor zover je het hebt geprobeerd, hoe weet je dan dat je je ego hebt losgelaten? Is dat werkelijk zo? Welk deel van jou vertelt dan dat je je ego hebt losgelaten?
Niemand kan het ego loslaten. Als je er moeite voor doet, om welke reden dan ook, krijg je opnieuw een bepaald geraffineerd ego dat bijvoorbeeld zegt dat je eenvoudig, nederig, devoot, toegewijd bent. Doe geen moeite om eenvoudig, nederig, devoot of toegewijd te zijn. Dat is ego in geborgenheid, maar het is niet weg, niet dood.
Niemand kan nederigheid uitproberen, en niemand kan nederigheid creëren, hoeveel moeite er ook gedaan wordt. Nederigheid, eenvoud, devotie, toewijding is ongekunsteld.

Een werkelijk nederige, eenvoudige, devote, toegewijde mens is zich er meestal niet van bewust dat hij het IS. Begrijp je het verschil in het ZIJN en het PROBEREN te zijn door te denken dat je je ego moet loslaten?
Het ego is de hiërarchie die zegt: ‘Nemand is zoals ik. Niemand is zo nederig, eenvoudig, devoot, toegewijd als ik’.
Zo zijn er zeer veel voorbeelden aan te halen in het dagelijkse leven. Zoals velen heb ik de speech van het klimaatmeisje gezien. Meerdere keren heb ik gekeken naar de opvoering van het stukje. Het klimaatmeisje pakt het podium en ondertussen heb ik achterhaald vanwaar het deels komt. Maar goed, iedereen mag het podium pakken, daar gaat het niet over. Ze is het boegbeeld, hét klimaatmeisje over de hele wereld. De zin ‘How dare you‘ kan je op veel manieren waarnemen en vertolken als ‘Hoe durven jullie, hoe durf jij’ denken het allemaal te weten (de overheid en iedereen eromheen), jullie weten niets, IK weet alles en jullie gaan nu luisteren naar IK, het ego. Jullie stellen helemaal niets voor. Het klimaatmeisje ontstak in woede, haat, onbedwingbare woede.
Het was heel duidelijk dat hier haar ego zich uitte en in het geding kwam. ‘Hoe durft iemand te denken het beter te weten dan ik’.
Ironisch dat op dezelfde manier ons ego zich manifesteert. We zijn verslaafd aan ons ego-gedoe en we hebben het meestal niet door in het moment dat het gebeurt.

Het ego is zo sluw, geraffineerd. Door het in de gaten te krijgen, kunnen we zien, kunnen we inzien dat alle leed en ellende veroorzaakt worden door onze verslaving en gehechtheid aan het ego-spel. We hoeven het ego niet te laten vallen, want we kunnen het niet laten vallen. Het komt altijd opnieuw terug.
We zijn zo goed in het ontwaren van het ego bij anderen, maar als het om ons eigen ego gaat, dan rijzen er problemen. Het pad naar onze goddelijke liefde gaat dwars door het ego heen, het territorium van het ego verkennend.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 49