Je doet jezelf aan alle kanten te kort

Je doet jezelf aan alle kanten te kort. Als jouw leven niet fijn is, dan doe jij jezelf aan alle kanten te kort. Dan kun je de schuld neerleggen bij iedereen, jij doet jezelf te kort. Ja maar, ik stap toch niet zomaar uit die relatie. Ik ga toch mijn huidige baan niet opgeven? Dan ben ik alles kwijt. Dat is wat we denken, ondertussen kwijnen we weg, tikt de klok door en hoor ik als medium soms verhalen van mensen die na 30 jaar dan aan de kant worden gezet. En ze zoveel jaar van hun leven kwijt zijn. Vaak wordt dan de ander bestempeld als de narcistische partner.

Hoe is het mogelijk, vraag je je soms als medium af, dat we zo lang in iets blijven zitten. Eerlijk gezegd heb ik zelf ook te lang in een relatie gezeten. Je weet eigenlijk niet beter. Je gaat niet scheiden, dit is wat het is. Dat het ook anders kan, daar kom je achter als je uit elkaar bent, na een paar jaar van pijn en verdriet. Waarin je niet inziet dat je vele malen beter af bent nu.

Je doet jezelf aan alle kanten te kort puur omdat je doorgaat, accepteert wat er is. Niet geleerd hebben dat je je eigen leven altijd als het meest belangrijkste leven wat er is zou moeten zien. Daar komen we pas vaak achter als we vaak de helft van ons leven er op hebben zitten. Daarom, dit blog, als je dit leest.

Ga dan eens goed kijken, voelen, de balans opmaken. Voel ik mij gelukkig! Doe ik de dingen waar ik blij van word, mijn bed voor uitkom. Omring ik mij met mensen die mij zien staan, die liefdevol met mij omgaan. Of accepteer ik te veel, geef ik te veel. Laat ik over mij heen lopen. Doe ik werk, omdat het moet.

Het is echt belangrijk, al is het maar één keer per jaar de balans op te maken voor en met jezelf. Diep van binnen weten we allemaal heel goed wat we nodig hebben en of het er is. Er naar leven, voor jezelf opkomen, doen we lang niet altijd. We sukkelen door, er is zoveel dat moet gebeuren.

Nee, jij bent belangrijk, en als je jezelf te kort doet, ga je dat merken. Je wordt vermoeid, hebt geen zin meer, alles wordt te zwaar. Je trekt je terug uit contact. Allemaal signalen dat je je zelf te kort aan het doen bent. En zo lopen we bijna allemaal rond, omdat we niet gewend zijn de balans eens in de zoveel tijd op te maken.

Ook omdat we bang zijn voor verlies en verandering. Kan je vertellen, als jij zelf niet tijdig bijstuurt, dan stuurt een ander voor je bij. Dan is de verandering daar en zien we die niet als een zegen, maar als een noodzakelijk kwaad. Dan zijn we ook onszelf voor lange tijd kwijt.

Hoe je het wendt of keert, het kan toch niet anders zijn dat ieder mens goed voor zichzelf zorgt. Dat zou toch tijdens onze opvoeding heel duidelijk aan de orde moeten komen. Daar moeten we in onderwezen worden, het zou een verplicht onderdeel moeten zijn. Maar nee, er wordt mondjesmaat aandacht aan geschonken. Kijk maar om je heen, heel veel mensen die met zichzelf geen raad weten. Afhankelijk zijn als volwassen persoon van anderen.

Als ze hadden geleerd dat ze altijd goed voor zichzelf moeten zorgen, dan stonden ze nu compleet anders in het leven. Dan durfden ze keuzes te maken, dan gingen ze het leven vol benutten. Op de een of andere manier wordt ons een bepaalde afhankelijkheid in de schoenen geschoven. Klein gehouden, dan ben je namelijk meer meegaand, lig je niet dwars.

Durf te kiezen voor jezelf, kijk goed waar je je zelf momenteel in te kort doet, dat kan van alles zijn en breng de verandering aan. Moet jij kijken hoe trots je op jezelf wordt en welk effect het op jouw leven gaat hebben.

Medium Clarisa