Maak je hoofd eens leeg

Maak je hoofd eens leeg. In een tijd waar er meer en meer lawaai is en de stilte nog maar moeizaam is te vinden, heeft de mens steeds meer nood aan rust.
We zouden onszelf steeds vaker willen bevrijden van alle drukte om ons heen.
Meestal zoeken we dan stille plekjes op in de natuur waar we tot rust kunnen komen om eventjes een knop om te draaien en het lawaai de rug toekeren.
Als je geluk hebt zijn er inderdaad plekken te vinden waar je tot rust kan komen maar zelfs die plekken zijn al bijna niet meer te vinden.
Overal waar mensen zijn presteren ze het om toch geluidshinder te veroorzaken.
Even gezellig met de familie neerstrijken op de plek naast jou, en oh ze zijn heel vriendelijk hoor maar je rust is wel weg.
Eventjes rustig zitten of liggen in het gras uitkijkend over het water je hoofd leeg maken en de stemmetjes het zwijgen opleggen dat is bijna niet meer mogelijk in de tijd waarin we leven.

Als het mooi weer is laat iedereen zichzelf zien en dat is ook logisch want ieder mens heeft behoefte aan frisse lucht.
Even de muizenissen weg zodat we er weer tegen kunnen na het weekend en we weer opgeladen zijn voor de nieuwe week.
Of het nu de grote stad is waar je woont of op het platteland overal is lawaai.
Men heeft de grote stad vaak de rug toegekeerd om het platteland onveilig te maken, zo lijkt het vaak.
Knallende motoren en met regelmaat een peloton fietsers die de zondagen ook al onveilig maken passeren dan je huis.
Vliegtuigen die door de geluidsbarrière knallen en goederentreinen die meer en meer voorbij denderen maken het al lang niet meer zo aantrekkelijk dus wat dan?

Een oude yogi heeft eens gezegd tegen mij, ga uit je hoofd. Je hoofd zit vol en daardoor hoor je alles veel luider.
Je raakt dan overprikkelt en je bent dan steeds meer gefocust op het lawaai.
Ik kon toen de logica er niet van inzien, omdat het lawaai mij juist overprikkelde. Maar zijn woorden zetten mij toch aan het denken.
`Alweer dat denken` bedacht ik mij’’…Hoe is het toch mogelijk dat dit maar doorgaat. Dat je je eigen stem niet kan stilzetten. Daaraan denkende, besloot ik mij eens volledig toe te leggen op de stilte in mij.

Als je zulke gevoelige oren hebt als ik dan hoor je letterlijk alles en is het bijna niet mogelijk om niets te horen.
Maar door te oefenen met je ademhaling gericht op helemaal niets werd dit een dagelijks ritueel.
Daardoor heb ik geleerd om het geluid buiten te sluiten en door alles heen te luisteren naar het ritme van mijn eigen lichaam.
Bijzonder om je hoofd leeg te maken en dan pas in je eigen stiltecentrum te komen en zeker de moeite waard in een tijd waarin chaos en lawaai de boventoon voeren.

Adem in door je neus en uit door je mond met je handen rond je navel .
En kijk naar een punt in de ruimte waar je zit en blijf daarop focussen.
Je hoort de geluiden wel maar omdat je focust en blijft ademhalen in een bepaald ritme merk je op een geven moment dat je rustiger aan het worden bent.
Je kan nu ook je ogen sluiten en blijf in je ademhalen en zuig de lucht door je neus naar binnen en blaas door je mond naar buiten.
Je focust nu op het geluid van je ademhaling, in uit in uit, en je voelt je steeds rustiger worden. Je hoort de geluiden nog wel maar ze vervagen meer en meer.

Als je deze oefening elke dag voor een paar minuten doet, dan leer je steeds meer in het stiltecentrum van je lichaam te komen en ga je vanzelf uit je hoofd.
Heerlijk rustig en dicht bij jezelf.

Veel succes met de oefening!

Hartegroet,
Lis