Maak van je hart geen moordkuil

Maak van je hart geen moordkuil. Ons hart is de motor van het leven. Dit wetende is het vreemd dat we grotendeels vanuit ons hoofd leven. Als wandelende hoofden ontmoeten we elkaar, meer uit beleefdheid vragen we aan elkaar hoe we ons voelen. Onbewust als we zijn, hebben we er geen idee van dat ons hart veel meer is dan een spier. Pas als ons hart rare sprongen maakt, schrikken we ons een ongeluk.

Sommigen hebben niet eens het geluk zich een ongeluk te schrikken, maar vallen gewoon dood. Hartstilstand.

De meeste hartkwalen kennen een voorgeschiedenis, sommigen ervan zijn erfelijk. Ik weet het niet of dit zo zwart/wit te stellen is. Zelf heb ik daar een genuanceerde visie over.

Een van de meest voorkomende kwalen van het hartchakra is eenzaamheid. Het gevoel helemaal alleen te zijn in een wereld waar niemand je begrijpt, kan door iedereen wel eens ervaren worden. Misschien rouw je om het verlies van een geliefde of heeft iemand je hart gebroken. Eenzaamheid kan leiden tot isolatie. We vrezen dat niemand ons gezelschap op prijs stelt als we ons teneergeslagen voelen.

Eenzaamheid kan nog veel dieper voelen als zich afgesneden voelen van anderen, de wereld en dat reeds ervaren op zeer jonge leeftijd. Het gevoel dat mensen heel moeilijk kunnen benoemen, omdat het op een diep zielsniveau leeft. Hoe kan het dat die mensen zich eenzaam voelen, ondanks dat ze schijnbaar alles hebben. Dit gaat veel verder en gaat niet over veel vrienden hebben, een fijne job en een goed inkomen.

Stoornissen die verband houden met het immuunsysteem nemen steeds meer en meer toe. Op een dieper niveau belicht, is het wellicht een teken dat we te weinig van onszelf houden, dat het herwaarderen van ons leven nodig is. Healers werken met de helende groene kleur; groen is de kleur van groei waarvan de trilling gebruikt wordt om beschadigd weefsel te kalmeren en te herstellen. Misschien zijn we afgescheiden van de natuurlijke wetten. Misschien weten we niet meer hoe ons hart open te stellen, waardoor we niet van onszelf kunnen houden.

Hartaanvallen komen ook steeds vaker voor. Iemand schreef ooit dat het hart nooit iemand aangevallen heeft. Wij vallen het hart aan. Wij misbruiken voortdurend het hart door vast te houden aan negatieve emoties, werk te doen dat onze gezondheid beschadigt, voedsel te eten dat ons vergiftigt.

Luisteren we wel naar de veranderingen die we in ons leven moeten aanbrengen? In wezen weten we wel wat goed voor ons is, alleen weigeren we er soms naar te luisteren. We handelen recht tegen ons hart in.

Het leven heeft de gewoonte om ons trauma na trauma al vanaf heel jonge leeftijd toe te bedelen. Velen van ons dragen levenslange trauma’s en pijn met zich mee en toch weigeren we te erkennen dat we gekwetst zijn. In plaats daarvan zijn we gewoon kwaad vanbinnen en projecteren we onze kwaadheid op anderen.

We maken van ons hart een moordkuil, terwijl onze harten verlangen om open te gaan en onze liefde te tonen. Als we de pijn onder ogen zien die we in ons hart nog steeds vasthouden, kunnen we er nu voor kiezen om deze los te laten en ons innerlijke licht te laten stralen.
Onder onze pijn schuilt een diep verlangen om lief te hebben en liefgehad te worden.