Niet geliefd en dan?

Niet geliefd en dan? Is het niet één van de diepste verlangens om je geliefd te voelen, geliefd door iedereen. Is dat niet ergens een overblijfsel uit eenheidservaringen en om het wat dichterbij te brengen, de eenheidservaring binnen de baarmoeder en na de geboorte met de moeder?

We worden geboren en de eenheidservaring gaat nog wel even door, in de beste gevallen. In de totale symbiose met de moeder. Geliefd en veilig gedijen we verder. Langzaam ontgroeien we de symbiose en ontstaat er meer en meer autonomie. Een natuurlijke beweging in ons groeiproces.

We balanceren vaak nog tussen de twee. Het voelt als een beweging waarin we heen-en weer geslingerd worden en zeker in relaties zien we vaak de worsteling in verlangens naar symbiose en autonomie.

Misschien heb je al vroeg ervaren dat je niet door iedereen die je ontmoet, geliefd bent. Daar waar we als baby wel die ervaring hebben gehad.

Zijn we voorbereid op het accepteren van dat we niet door iedereen die ons pad kruist geliefd en gewaardeerd te worden? Hebben we ergens de afhankelijkheid van eerdere ervaringen niet kunnen ombuigen naar zelfliefde en wat hebben we in dit proces werkelijk gemist?

Je kunt niet alles voor iedereen betekenen. Dat is wat je verteld is en wat je ook weet. En toch kan dit gevoel ergens knagen, want wat zou jij hebben gedaan om niet geliefd te zijn door iedereen? Bij de vele voorkomende citaten stel je je vragen. Iedereen is één? Onvoorwaardelijke Liefde? Mooi bedacht maar je neemt het anders waar.

Het hoofd zegt ‘en dan’?. Maar dit is niet wat je diep van binnen voelt. Zo hoor ik vaker mensen met veel gemak zeggen ‘en dan, ik ben die ik ben’ en tegelijkertijd merk ik in de onderstroom wel iets anders. Als het hoofd en het hart elkaar niet raken, dan houdt het op en blijft datgene knagen wat met het hoofd beredeneerd wordt. Ik ontmoet maar zelden mensen die toch een glimp laten zien van wat er gevoeld wordt, maar ze zijn er wel. Het doen alsof het niet zou raken, is het maskertje of het sluiertje dat gecreëerd wordt om zich niet te laten zien en zich niet kwetsbaar op te stellen.

Niettemin creëert precies het ontsluieren ruimte om te accepteren dat het vanuit zelfliefde niet nodig is om door iedereen geliefd te zijn, door iedereen populair, succesvol en interessant gevonden te worden. Door meer en meer de liefde voor het wezen dat je bent te voelen, kun je ervaren dat zelfliefde voldoende is om je je te herinneren wat jouw zielsbestemming is in dit leven en daar heb je niet de liefde van iedereen nodig.

Liefde in de vorm van goedkeuring, bevestiging, waardering, applaus en daarvan afhankelijk zijn/blijven, laat ondanks dit alles een innerlijk leegtegevoel achter. De omgekeerde weg, van binnen naar buiten wordt een heel andere ervaring. Vanuit zelfliefde ben je jezelf, volg je je eigen weg. Je ontmoet inspirerende mensen. Wederkerigheid creëert waarachtige verbindingen.

Treur niet langer, de verbindingen die ontstaan vanuit zelfliefde en mededogen, zijn precies die welke voedend zijn voor onze ziel, zonder verborgen agenda, zonder compromissen te moeten sluiten.