Verandering volgt na acceptatie

Verandering volgt na acceptatie. Hoe ironisch het ook mag zijn, we kunnen pas veranderen als we eerst onszelf kunnen accepteren. Als we onszelf niet kunnen accepteren zoals we nu zijn, is het heel moeilijk om te veranderen, omdat we dan heel wanhopig aan onszelf willen ontsnappen. Klinkt dat radicaal of vreemd?Verandering volgt na acceptatie. Hoe ironisch het ook mag zijn, we kunnen pas veranderen als we eerst onszelf kunnen accepteren. Als we onszelf niet kunnen accepteren zoals we nu zijn, is het heel moeilijk om te veranderen, omdat we dan heel wanhopig aan onszelf willen ontsnappen. Klinkt dat radicaal of vreemd?

Die wanhoop veroorzaakt heel veel innerlijke turbulentie en stress.
We kunnen onszelf op de kop geven en verwijten naar onszelf richten dat die verwijten zelfs gaan ontaarden in een soort competitie.
Als je jezelf goed of slecht voelt, is de kans heel groot dat je mensen gaat zien als beter of slechter dan jijzelf, wat gevoelens van jaloezie, afgunst of superioriteit kan veroorzaken. Er ontstaat heel gemakkelijk rivaliteit.

Een eenvoudig voorbeeld. Twee typen leraren; de ene leraar is streng, kritisch, tikt de leerlingen met een liniaal op de vingers bij het maken van een fout, zet leerlingen in de hoek bij ongewenst gedrag, toont weinig inleving in de emotionele belevingswereld van zijn leerlingen en kijkt enkel naar de fouten. De andere leraar is inlevend, warm, positief en waardeert elke vooruitgang van zijn leerlingen. Deze leraar hanteert grenzen op een gepaste wijze.

Bij welke leraar zullen leerlingen zich op een positieve manier ontwikkelen en bij welke leraar wordt angst, onzekerheid ervaren?
Kijk dan eens nu naar de manier waarop je met jezelf omgaat. Je weet dat de benadering van de eerste leraar niet ok is, maar toch blijf je jezelf straffen en veroordelen of je laat het toe dat anderen je veroordelen en straffen. Natuurlijk doen we dit allemaal wel eens, maar als je herkent bij jezelf dat dit een patroon is geworden, mag je hier een patroon doorbreken.
Stel je voor dat je in een situatie terechtkomt waarin je jezelf veroordeelt. Stel je voor dat het een vriendin is van jou, wat zou je haar zeggen? Zou je dan precies zo hard en oordelend reageren? Ik ben ervan overtuigd dat je op een heel andere manier communiceert met je vriendin.
Zou je niet vertellen dat iedereen fouten maakt, vergissingen begaat?
Wat zijn we geweldig om anderen te steunen en aan te moedigen, maar wat onszelf betreft? We zijn net als leraar 1: straffend, oordelend, kritisch.

Zeg tegen jezelf wat je tegen je vriendin zou zeggen. Je houding tegenover je vriendin vormt een goed evenwicht tussen acceptatie en verandering. Met andere woorden: je accepteert haar zoals ze is, en je zult haar ook van harte steunen als ze wil veranderen.
Als je elke dag oefent om op een vriendelijke manier jezelf tegemoet te treden, zul je merken dat oordelen veranderen naar accepteren en veranderen.

©Mieke
Inspirerende hartegroet
Mieke