Aannemen wat een ander denkt
Aannemen wat een ander denkt, een grote valkuil van velen. De manier waarop we in het leven staan is naar buiten gericht. Daarmee wordt bedoeld, alles buiten onszelf om, is belangrijker dan onszelf. Het gevolg daarvan is, dat we voor anderen gaan invullen wat ze denken.
Naar buiten gericht zijn, ontbreekt ook de juiste manier van communiceren. We zien een ander, we kijken naar de ander, we stellen een vraag, horen het antwoord niet, of maar half en nemen direct er iets bij aan, wat het helemaal niet hoeft te zijn. Zouden we leven vanuit verbinding met onszelf, dan horen we het wel en communiceren we ook anders.
Als je leeft vanuit je eigen binnenwereld, communiceer je anders, kun je ook oprecht luisteren en vraag je door. Net zolang totdat je exact weet wat er in de ander omgaat. Je kijkt ook anders, je ziet feiten en daar houd je je aan.
Iemand die naar buiten is gericht, wil iets en vult daarbij in. Neem al snel iets aan voor waarheid, maar gaat voorbij aan wat er echt is. Neemt de woorden van de ander ook voor waar aan en dat hoeft niet zo te zijn. Naar buiten gericht zijn, ga je voorbij aan jezelf. Dan wil je veel dingen, en al die dingen die je wilt, dat is wat je ziet. En dat moet er zo zijn.
Je ontmoet een potentiƫle partner, een naar buiten gericht persoon zal deze persoon direct zien als een partner voor het leven. Die neemt aan dat de ander dat ook wilt. Iemand die naar binnen is gericht, zal eerst kijken of deze partner wel hetzelfde wilt. Die zal niet eerder zichzelf gaan geven, als er niet samen over is gesproken en beiden naar elkaar een commitment hebben uitgesproken.
Aannemen dat de ander, omdat die in je omgeving is en met je afspreekt, en denken dat hij er net zo over denkt als jij, we zijn samen en bouwen aan iets, kan een teleurstelling opleveren. Dan kan het zomaar zijn dat je na een half jaar erachter komt, dat hij er op een andere manier in stond als jijzelf.
Neem dus nooit aan wat een ander denkt, vraag wat een ander denkt, in de liefde ongelooflijk belangrijk. Zolang je niet iets vraagt, neem je iets aan. En als je iets vraagt en het is nog niet duidelijk, vraag door, net zolang totdat jullie allebei hetzelfde begrijpen en mee kunnen leven en weten waar je aan toe bent.
Velen zoeken contact met Top Paragnosten en vragen wat de ander van hun vindt, of die ander hun wel wilt. Deze vragen zijn eigenlijk niet van enig relevant belang. Het gaat er om wat jij wilt en wat jij van de ander vindt. Van daaruit aan de slag gaan en vind je de ander niet duidelijk, want dat is waar degene die contact zoekt, mee zit, vraag om duidelijkheid. Maar dat vinden we heel eng, want we zijn bang daarmee de ander kwijt te raken. Maar we weten niet wat we aan de ander hebben en blijven we liever in onzekerheid zitten wachten, totdat de ander duidelijk gaat zijn in wat die wilt.
Dat betekent dat deze relatie geen goed einde kent. Degene die niet durft te vragen, zal in de relatie altijd een afwachtende houding aan blijven nemen. De ander is zich daar niet van bewust, of wel van bewust, maar doet er niets mee.
In deze relatie ontbreekt iets, de juiste communicatie, geen lef en durf hebben en er is geen sprake van gelijkwaardigheid. De relatie strandt, niet omdat beiden geen liefde voor elkaar hebben, ze nemen dingen aan en gaan daar vanuit. Vullen voor elkaar in.
Neem nooit iets aan, ga uit van het principe wat heb ik nodig. Ik ben mij er van bewust dat in het leven niets zeker is, maar ik kan wel vragen om een bepaalde zekerheid. Zo laat je zien wat je nodig hebt, zo neem je je ruimte in, zo krijg je respect en zet je je angst aan de kant.
Medium Clarisa