Als we zouden stoppen

Als we zouden stoppen met ons intellectueel te ontwikkelen. Wat zou er gebeuren als we stoppen met ons intellectueel te ontwikkelen? Zullen we dan allemaal niets meer kunnen? Aan anderen overgeleverd zijn, die misschien slimmer en beter zijn, ook al hebben die zich ook niet intellectueel ontwikkeld?

Dan hoeven we en gaan we niet meer naar school, dat valt weg. Misschien niet helemaal, het is wel fijn als we leren lezen en schrijven, maar verder ontwikkelen, intellectueel, daar gaan we gewoon eens mee stoppen.

Zo krijgen we ineens zeeën van tijd waarin we kunnen doen en laten wat we willen. Daar is de mens tenslotte altijd naar op zoek, meer tijd, die heb je nu. Zitten ouders met de handen in het haar, want hoe combineren ze dit met het opvoeden van kinderen en hun werk, want er moet wel geld verdiend worden. Hoe gaan we dat werk doen en uitvoeren, als we niet intellectueel ontwikkeld zijn? Zou dat allemaal wel gaan lukken?

Kan je vertellen, de mens zelf heeft zoveel in zich, dat het zo maar eens een veel mooiere wereld zou kunnen worden. Door ons niet intellectueel te ontwikkelen, kan het gevolg zijn, dat we ons brein minder gaan gebruiken. Dat brein dat nu alle aandacht krijgt, en we in doorslaan, maakt nu soms meer kapot dan ons lief is.

Als het brein alle aandacht krijgt, sluipt er zo maar een moordenaar in je, die je overneemt. Piekeren, zorgen maken, is een gevolg van een overactief brein. Je leert dat zo snel aan, en maakt er binnen de kortste keren een gewoonte van. Een niet te stuiten stroom van negatieve en angstgedachten neemt je over. Met heel veel gevolgen voor jouw leven. Waarin jij niet zoveel meer durft te ondernemen, niet zoveel meer durft te zeggen, bang dat anderen je afwijzen. Bang dat iets je niet gaat lukken.

Zou het dan niet veel beter zijn ons niet meer intellectueel te ontwikkelen, waardoor we al dat piekeren en zorgen maken, wellicht mee voorkomen en we dan een veel aangenamer leven hebben. Geen idee of dit het effect is, het zou wel heel mooi zijn. Gaan we dan onze tijd vullen met leven onder angst, respect hebben voor alles wat groeit en bloeit. Ons weer verbinden vanuit ons tweede brein, het zoogdierenbrein. Als een soort van terug naar de natuur?

Hebben we dan weer meer tijd voor elkaar, omdat we een mobiele telefoon niet kunnen bedienen, want daar heb je intellect voor nodig. Gaan we dan wellicht weer de waarde zien van het leven, ons leven in plaats van alles wat waarde heeft om ons heen?

Zou deze levensstijl er voor gaan zorgen dat we gezonder gaan leven? Er is immers meer tijd, we piekeren minder, we zijn meer verbonden met elkaar en de natuur? Zie het als weer terug naar de oertijd, toen gingen we ook niet naar school en ontwikkelden we ons ook niet intellectueel.

Dat we met alle kennis van nu daarvoor kiezen en onze zorgen van het leven zouden verdwijnen als sneeuw voor de zon? Nee, dat gaat niet gebeuren. Het is namelijk de mens zelf die zich niet in bedwang kan houden, zijn emoties niet kan reguleren en niet bij machte is zijn brein op de juiste manier te gebruiken.

We staan nu te ver af van de natuur en om die reden van onszelf. We laten ons te veel leiden door alles om ons heen en kennen onszelf daardoor niet meer goed. Als we aan de slag gaan onszelf te leren kennen en van daaruit gaan handelen, verdwijnt het piekeren en zorgen maken. Zeg je, welkom fijn en zorgeloos leven. Maar dit alles heb je al in je, wanneer ga jij het ontdekken?

Medium Clarisa