Comformeren

Comformeren. Hoe paradoxaal om te ervaren dat we ons enerzijds comformeren aan de heersende normen en waarden en anderzijds meer en meer moeite hebben om ons te blijven comformeren.

Het verlangen om geaccepteerd te worden kan niet ontkend worden. Je creëert iets vanuit je verlangen om je uit te drukken, hetzij in een boek, een schilderij of een muzikale compositie. Het kan je zeker schelen wat anderen ervan vinden. Je wilt heel graag dat je boek, je schilderij of je compositie wordt gekocht.

Eén van de redenen is dat je nog steeds in je middelen van bestaan moet voorzien.
In het creatiegebeuren zou elke vorm van authentiek werk gesteund moeten worden, maar helaas leven we in een wereld waarin we nog niet op het punt zijn gekomen om het creatieve proces te vertrouwen en erin te investeren.
Enerzijds voel je je creatieve kanten niet te kunnen en willen verloochenen en anderzijds loop je tegen financiële onzekerheid aan. Toch wil je geen verraad plegen aan jezelf.

Voor veel creatievelingen is een continue zoektocht om nieuwe wegen te onderzoeken. Hoe dan ook is zelfexpressie van zeer wezenlijk belang.
In het ruimte geven aan je creativiteit moet je je niet laten bepalen of comformeren aan een of andere abstracte verwachting van anderen. Hiermee zouden je creatieve processen aan banden worden gelegd.
Het is geen uitdrukking van een bepaalde houding, een pose, een kunstgreep, het is het uitdrukken van het diepe verlangen om anderen van jouw innerlijke wereld deelgenoot te maken.

Creatieve authenticiteit tot uitdrukking gebracht is niet beledigend, niet verontschuldigend en vormt een brug tussen de ontelbare visies die we allemaal op het leven hebben.

Is er geen uitwisseling, geen verwerkelijking van het creatieve wezen in onszelf, dan wordt het leven beperkend, saai, beklemmend.
De vonk van de Ziel dooft uit.

Het is geen illusie om bij te dragen aan een liefdevolle wereld als we meer gaan vertrouwen op onze creativiteit en anderen inspireren. Durven we uit het comform van hebzucht en graaien naar meer stappen? Of zullen we dan toch blijven hardleers blijven doorgaan?
Ik weet waarvoor ik kies. En jij?