De metafoor van veenbrand

De metafoor van veenbrand. Misschien ken je de metafoor van veenbrand. Er is een brand in een veengebied. Gelukkig wordt de brand onder controle gebracht door de snel optredende brandweerlui. Wat een geluk, dat die brand zich niet heeft uitgebreid. Iedereen gaat met een goed gevoel huiswaarts. Onverwacht blijft de veenlaag ondergronds nog nasmeulen en heeft dus niet zoveel nodig om het vuur terug aan te wakkeren.

Dat is dus precies wat gebeurt tussen mensen, in hangende kwesties, conflicten en ruzies die niet helemaal worden aangepakt, zodat de lucht niet echt gezuiverd is.

Het lijkt erop dat het conflict of de ruzie uitgesproken is, jullie zijn ervan overtuigd dat er niets is blijven hangen.

Oppervlakkig gezien en aan de buitenkant lijkt het voor een tijdje rustig en vreedzaam.

Daar komt plotseling en onverwacht een woordenwisseling, worden oude issues erbij gehaald. Je dacht dat alles uitgesproken was, de lucht was toch gezuiverd. Niet dus.

Er is niet veel nodig om het vuur te doen oplaaien. Het vervelende is dat je nooit weet wanneer de volgende ruzie komt, waardoor je je weer minder veilig gaat voelen. Een verkeerd woord, een verkeerde blik, een bepaalde ondertoon in de intonatie.

Net zoals bij een veenbrand, is het onvoorspelbaar wanneer het vuurtje weer zal oplaaien en dat creëert naast een gevoel van onveiligheid ook nog eens wantrouwen.

Dit geldt niet enkel in relaties, maar ook in relationele contacten op het werk en in vriendschappen.

Voel je irritatie? Spreek je irritatie uit. Doe je het niet, dan blijft die energie heel voelbaar hangen. Naar elkaar luisteren en elkaar tegemoet komen, wederzijdse behoeften uitspreken, ook al heb je een andere visie of gedachte over levensthema’s.

De kunst is elkaars gelijke te zijn en in het anders zijn te respecteren en te accepteren. “Jij bent zo mooi anders dan ik” naar Hans Andreus.