Een voldoende goede hulpverlener

Een voldoende goede hulpverlener. Het is een zeer menselijk fenomeen om hulp te vragen. De hulp wordt niet zelden gezocht bij hulpverleners die hun eigen helingsproces nog niet eens doorlopen hebben. Laat ons daar eens heel helder naar kijken. Hulpverleners en hulpzoekenden kunnen een soort van gelijkgestemdheidsgevoel ervaren, doordat ze elkaars pijn delen, elkaar herkennen in een stukje voorgeschiedenis. Dat geeft een goed gevoel langs de beide kanten. Hulpverleners die niet erkennen dat ze zelf met heel veel onverwerkte ervaringen zitten, kunnen niemand helpen, zonder eerst van binnenuit de weg naar verandering en genezing te hebben afgelegd.

Zoek je een hulpverlener, een therapeut of een coach, zoek er echt een die zelf die weg is gegaan en die ook zelf bewust die weg blijft gaan. Het is uiteraard afhankelijk van wat hulpzoekenden al dan niet bewust zoeken of hopen te vinden. Bij het beluisteren van verhalen in het hulpverleningscircuit, stel ik me wel eens vragen wie het meeste hulp nodig heeft. We moeten er niet omheen blijven draaien en de dingen weten te benoemen. De meeste hulpzoekenden zitten niet te wachten op de onverwerkte trauma’s van hulpverleners.

Sommigen ervaren het als een soort van ‘vertrouwen’ dat een hulpverlener zijn hart uitstort bij hen, dat geeft een gevoel van belangrijk zijn, een gevoel van vriendschap en vertrouwelijkheid. Vertrouwen is een zeer belangrijke basis in de hulpverlening, maar wel op een professionele verantwoorde wijze. Dat er heel wat aan malafide praktijken aan het licht komen, kunnen we steeds meer gaan verwachten.

Ga jij bijvoorbeeld naar een huisarts die niet voor zichzelf zorgt, je niet echt vooruithelpt, al heeft hij een hemelse naam? Al kijken er zovelen naar hem of haar op? Het gaat over JOU en niet over de naam of faam, maar wat hij of zij wezenlijk bijdraagt aan jouw gezondheid. Of niet?

Een voldoende goede hulpverlener is iemand die geen bijbedoelingen heeft, je niet belast met zijn problemen, niet bang is voor zijn eigen duisternis, die kan zeggen dat hij het ook wel eens meegemaakt heeft, maar het gesprek terugkoppelt naar jou en niet naar zichzelf.
Een voldoende goede hulpverlener moedigt je aan om in die schaduwgebieden naar binnen te gaan, en te kijken wat er gebeurt.

Bewust schrijf ik ‘voldoende goede hulpverlener’ omdat in wezen niemand ‘perfect deskundig’ is. Voldoende goede hulpverleners realiseren zich dat die reis geen einde kent. De weg naar transitie en transformatie is een proces dat zich in onszelf voltrekt en ook heel zichtbaar is in het collectieve.

De kracht van de veranderingen die wij aanmoedigen is dat iedereen zijn eigen voldoende hulpverlener wordt. Dat we meer en meer sparringpartners worden, is waar we naartoe gaan. Sparringpartners inspireren en nemen de eigen verantwoordelijkheid op voor de keuzes die ze maken. Hierover schreef de vrouwelijke inspirerende mystica Sonia Bos in de jaren 80.

Voldoende goede collega’s zouden in wezen ook best sparringpartners kunnen zijn. We zijn echter nog niet geland in die hartswijsheid. De Oude Wereld, het oude paradigma verhindert het landen in ons hart en wijsheid. We kunnen nergens anders heen, we kunnen ons niet langer aan onze eigen scheppingskracht onttrekken, we moeten ons er helemaal aan overgeven, alles tot ons laten doordringen en ervaren hoe we haar kunnen veranderen. Ervoor wegvluchten is een oplossing die volledig past in het oude paradigma.

De transitie naar de Nieuwe Tijd is een bijzondere tijd waarin alle oude structuren afbrokkelen, maar ook in ons persoonlijk leven en op elk levensvlak waar onze zielsbestemming niet is op afgestemd.