Loslaten

Loslaten van wat je onvoldoende biedt

Wat is het toch moeilijk, om iets los te laten wat niet goed voor ons is. Als je het zo leest dan denk je, zou eigenlijk toch helemaal geen moeite moeten kosten, want waarom zou je iets vast willen houden, of bij je willen houden wat niet goed voor je is. En toch gebeurt het aan de lopende band. We hebben soms al moeite om een t shirt wat we jaren hebben gedragen, bij het oude vuil te doen.

Laat staan dat we een partner weg zouden doen als dat niet goed voor ons is, of een kind wat je de hele dag door ergert en je treitert. We doen ook niet zomaar iets weg, we zijn daar eerst lange tijd mee bezig. We zijn er aan gehecht geraakt, het maakt deel uit van ons leven, we geven ook niet zomaar iets op. Als het om de liefde gaat, zijn we helemaal volhouders. Pas als we onszelf compleet zijn kwijtgeraakt, dan kunnen we ons overgeven, vaak eerder niet.

Als iets je onvoldoende biedt en we weten dat heel goed, laten we vaak bij de ander het liggen om iets te veranderen. We zijn ergens niet blij mee, of we willen het anders zien. Dan gaan we de ander vragen er mee aan de slag te gaan. Gebeurt het niet, worden we boos, we vinden dan dat we worden genegeerd. We voelen ons dat niet meer belangrijk voor die ander, of vinden dat die ander te weinig voor ons over heeft. Er zijn legio redenen te bedenken dat we niet blij zijn met wat er is.

Maar opgeven, weg doen, loslaten, den we echt niet zomaar. Uiteraard is er een groot verschil in het wegdoen van een oude bank, een fiets, iets van materie, of iets waar liefde bij om de hoek komt kijken. Liefde voor een partner, een kind, familie, vriend of vriendin dat zet je niet direct aan de kant, dat kun je niet zomaar even loslaten.

Liefde is iets kostbaars, is iets wat gevoel met zich meebrengt, een ander soort gevoel dan bij een afgedankt t shirt of een auto die je 20 jaar overal trouw naar toe heeft gebracht en nu ingeruild mag worden. Liefde loslaten doet pijn, er zal bijna niemand zijn die zegt dat het geen pijn met zich meebrengt.

Maar wat als liefde pijn met zich meebrengt en de ander je onvoldoende biedt. Dan heb je toch ook pijn, dan lijd je toch ook! Waarom dan vasthouden, het bied je immers onvoldoende. Sterker nog je ontneemt op deze manier ook jezelf liefde. Pijn komt niet alleen voort door wat een ander je aandoet. Het ontstaat mede doordat we liefde willen behouden, die niet goed genoeg voor ons is. Dan zij we mede verantwoordelijk voor de pijn die we voelen. Daar staan we vaak niet bij stil.

Pijn door de liefde is nooit alleen maar afkomstig door een ander. Als dat zo was, dan zou je het direct los moeten laten. Het ontstaat door beiden en daarom hebben we zo’n moeite het los te laten. Pas later, als we meer persoonlijke groei hebben doorgemaakt, ons spiritueel hebben ontwikkeld, vaak samen met een goede paragnost of medium, dan zien we in dat we zelf ook mede veroorzaker zijn voor de pijn en het lijden dat we hebben meegemaakt.

Begrijp je nu ook dat we langer vasthouden aan iets wat niet goed voor ons is, als er liefde in het spel is. We hebben lessen te leren, we weten schijnbaar onbewust al veel meer dan we op dat moment weten. En aangezien we onze lessen niet eerder zien dan na veel pijn en verdriet, vinden we loslaten wat ons onvoldoende biedt, het moeilijkste wat er is.

Zit jij al jaren te wachten en te hopen of je partner, waar je lief en leed mee hebt gedeeld, weer terugkomt. Hoop je er op? Bel dan gerust eens met een topparagnost of een topmedium van Top-Paragnosten, die geven je inzichten mee en antwoorden hoe of jij de pijn voor jezelf kunt verzachten en in kunt gaan zien dat iets wat je onvoldoende biedt, kunt loslaten.

Medium Clarisa