Moet er iets gefixt worden?

Moet er iets gefixt worden? We zeggen het niet, maar we denken het wel vaak.
Relaties hangen aan een zijden draadje. Dat moet gefixt worden.
Gezondheid gaat de slechte kant uit. Dat moet gefixt worden.
Financieel zit je op het randje van blut. Dat moet gefixt worden.
Down, depri. Dat moet gefixt worden.
Het maakt niet uit ‘hoe’ te fixen, maar fixen zul je.
Het hele idee van iets te moeten fixen, is een idee dat hetgeen al lang niet meer de bedoeling is, mag losgelaten worden. Waarom zou je een relatie willen fixen, waarbij het zo overduidelijk is dat deze relatie zijn ‘houdbaarheidsdatum’ overschreden heeft? Je hebt er alles aan gedaan om je relatie te fixen. De diepere redenen waarom je toch maar zou blijven proberen te fixen liggen vaak ergens anders. En dit te onderzoeken kan je helpen om te accepteren dat het klaar is. Door teveel te willen fixen ben je ondertussen heel erg gefixeerd geraakt op de persoon en niet op de waarschuwingssignalen.

Je gezondheid dat een veel omvattend begrip is, laat zien en ervaren dat je zelfzorgkader om aandacht vraagt. Je draait volle bak overuren, op het werk, thuis. Je komt allang niet meer tot ontspanning. Maagklachten en nog veel meer andere signalen laten je ervaren dat je meer balans mag brengen tussen werk en ontspanning. Je fixt het probleem met medicijnen die je worden voorgeschreven, en tegelijkertijd blijf je doorjakkeren. Het probleem wordt uiteraard niet gefixt, want je krijgt bijvoorbeeld doorslaapproblemen. Het probleem wordt gefixt door een slaappilletje. Je zit in een vicieuze cirkel, waar je maar moeilijk meer kunt uitstappen.

Financieel zie je dat het een puinhoop is geworden. Die puinhoop ontstaat niet zomaar en niet van de ene dag op de andere. In de meeste gevallen niet. Uitzonderlijk kun je met een gigantische tegenslag te maken krijgen, maar in de meeste gevallen bouwt die puinhoop zich systematisch op. In paniek tracht je de puinhoop op te lossen, te fixen door een privé-lening met super hoge rente, maar het maakt je niets uit. Als het probleem maar wordt gefixt. Wat je niet wordt verteld is dat je eerst de rente betaalt en dan pas het geld dat je opneemt. Het probleem lijkt gefixt te zijn, maar in werkelijkheid wordt de puinhoop nog groter. Je bent in een vicieuze cirkel terecht gekomen, waar je er nog bekaaider vanaf komt.

Depri, down, moedeloos. Dat moet echt gefixt worden, want zo kun je niet door het leven. Je bent er heilig van overtuigd dat iemand buiten jezelf je kan fixen. Helen. Het idee dat je niet heel zou zijn, vormt de basis om te denken dat alles gefixt moet worden. Het idee dat er toch iets ernstig mis is met je, wordt bevestigd, want je moet gefixt worden. Geheeld worden. Maar in werkelijkheid ben je al ‘heel’. Het is een constructie van de mind dat je niet compleet zou zijn, maar in wezen ben je compleet. Altijd, overal, hier en nu en continu.

Onbewust creëer je vanuit dit gedachtengoed dualiteit, afgescheidenheid in jezelf en dat wil je laten fixen door iemand buiten jezelf. Niet één keer, maar tot in het oneindige. Tot je misschien eens doorhebt, dat je die heelheid reeds bent, maar alle concepten eens mag gaan loslaten.

Angst om niet in jezelf heel te zijn en daarvoor de verantwoordelijkheid in de handen van anderen te leggen, schept voortdurend in dit aardse leven dualiteit en afsplitsing. Dit gebeurt zowat op elk levensvlak. Relaties, gezondheid, financiën. Het meest bedroevende is dat dit alles wordt gecreëerd door het leven binnen de matrix. We denken de dingen te kunnen fixen door onze autonomie in handen te leggen van anderen en van systemen.

Oppervlakkig gezien lijkt het een verhaal waarin heel veel mensen zich herkennen en er gemakkelijk in meegaan. Dieper kijkend naar wat er werkelijk speelt, vraagt dat we echt in onze eigen spiegel kijken en daarin onze heelheid willen zien.
Moet er dan nog iets gefixt worden vanuit ‘heelheid’?