Niets gaat zomaar over!

Niets gaat zomaar over! Meer en meer mensen voelen dat het blussen van brandjes niet meer werkt. Steeds weer terugkerende problemen stapelen zich op en worden zo groot dat er iets moet gebeuren.
Ik neem nu als voorbeeld het verslaafd zijn aan verdovende middelen. In een relatie is dit de hel. Velen zeggen om uit die relatie te stappen, want het is hopeloos. Eenmaal een verslaafde, altijd een verslaafde.
Persoonlijk ervaar ik die gedachte als wel zeer stompzinnig en zeer kort door de bocht gedacht. Mocht iedereen er op die manier over denken, dan zou wellicht de helft van de relaties geen enkele kans tot slagen hebben.
De ene verslaving is de andere niet. De ene verslaving leidt naar gezondheidsproblemen, de andere verslaving naar emotionele problemen en andere verslavingen maken je bankroet.
Welke verslaving het ook is, er is een gemeenschappelijke noemer en dat is angst en pijn. Sommigen verslavingen beginnen heel onschuldig en kunnen zich zo sterk ontwikkelen dat er sprake is van verslaving. Er spelen heel veel factoren mee waarom iemand verslavingsgevoelig is en dat gaat wel een stukje verder dan het oordelen over verslavingsgedrag of de mens die daarmee te dealen heeft.
Soms beluister ik wel eens gesprekken waarin dit het verhaal is. Een partner is verslaafd aan verdovende middelen en dat leidt tot oeverloze discussies en ruzies. De partner belooft om te stoppen met het gebruik ervan. De partner is zeer overtuigend, in het geval hij of zij erkent een probleem te hebben. Ontbreekt erkenning van een probleem, dan mag je doen wat je wilt. Het zal niet werken. Wie je ook aanspreekt om je partner duidelijk te maken dat hij of zij een probleem heeft. Het werk niet. Soms rest er niets anders dan te accepteren dat je partner zich niet wil laten helpen.
Niet alle problemen zijn te fixen, al zeker niet de problemen van diegene van wie je houdt. Het ontkennen dat ook een partner een keuze maakt in het ontkennen van problemen is een dubbele ontkennning.
Soms moet een situatie zodanig escaleren dat een partner inziet dat het niet zo verder kan en hulp nodig heeft, maar dat kan niemand voorspellen. Er speelt zoveel mee, dat niet zomaar eventjes met een ja of nee beantwoord kan worden.
Partners willen vaak de partner met het probleem helpen en redden en worden boos als diegene niet geholpen of gered wil worden. Je partner is niet je kind, maar een volwassene die zich verzet tegen dit patroon. Partners reageren overwegend vanuit emoties en patronen en om die reden verandert er weinig.
Op de vraag of het wel weer beter wordt, kijk ik altijd naar de ernst van een situatie en helaas lost een probleem zich niet zomaar op. Soms willen klanten het niet echt horen en hopen op een bemoedigend positief antwoord, om er uiteindelijk zelf achter te komen dat verslavingsgedrag niet zomaar overgaat, maar een professionele aanpak nodig heeft.
Je kunt bij wijze van zelf een rotte kies proberen te trekken, maar je weet dat een tandarts wel de juiste keuze is.