Pas als je zelf een burn out heb gehad

Pas als je zelf een burn out hebt gehad, weet je waar je het over hebt. Eigenlijk geldt het voor alles, pas als je het zelf hebt meegemaakt, kun je er over meepraten. Maar even zo goed weet je dan ook wat het inhoudt en wat het met jou als mens doet, die periode. Een burn out is geen pretje en steeds meer mensen overkomt het. Spirituele hulpverleners krijgen ze steeds vaker aan de telefoon op Top-Paragnosten.

Ze weten het even niet meer, ze zijn op, hebben nergens meer energie voor en het liefst liggen ze in bed. Ze vragen dan aan een medium of paragnost ook vaak hoe lang of deze ellende nog gaat voortduren. Tijd is zo wie zo al heel lastig te voorspellen, laat staan bij een burn out. Dat heeft tijd nodig, eigenlijk net zoveel tijd als ie is ontstaan.

Een burn out ontstaat niet zomaar, die kent een opbouw van heel veel jaren. Het is een lampje dat kapot gaat in een mens. Het is het op verbruiken van al je energie. Je tankt niet meer bij, het heeft jaren nodig om daar weer bovenop te komen, zodat jij het gevoel weer hebt, mens te zijn.

Velen oordelen over diegenen die een burn out oplopen. De opmerkingen zijn vaak niet mals. Dan had je je grenzen maar aan moeten geven. Had je maar niet jezelf zo weg moeten cijferen. Ze heeft het aan haar zelf te danken, ze accepteerde nooit hulp. Ze wilde altijd alles zelf doen.

Het is waar, diegenen die een burn out oplopen, zijn vaak de meest empathische mensen die er rondlopen. Waar niets te veel voor is, alles tot in de perfectie willen doen en het lastig vinden iets uit handen te geven. Of een ander te vragen het voor ze te doen. Dat je daarmee zelf ook enigszins “schuldig” bent aan de burn out, ja, maar om snoeihard je mening te geven over de ander.

Dat kan niet, want dan heb je geen idee wat een burn out eigenlijk inhoudt. Om dan te roepen, stel je niet aan, zet gewoon even door. Kom op, niet bij de pakken neerzitten. Ach joh, ga nou mee, rust je morgen maar een dag. Zo werkt het echt niet.

Pas als je zelf een burn out hebt meegemaakt, weet je welke hel je in terecht bent gekomen. Je begint enigszins op te knappen. Je bent eindelijk zo ver dat je je weer naar buiten durft te bewegen. Oh zo voorzichtig, een kwartiertje hoog uit, dus plan je elke dag voorzichtig een activiteit. En dan ontmoet je je buurvrouw, en die zegt. Je lange tijd niet gezien, op dat moment voelt diegene die een burn out heeft, alle energie al uit zich wegtrekken.

Een gesprek is al te veel. Maar empathisch als deze persoon is, blijft die beleefd staan en maakt een kort babbeltje, nou ja, de buurvrouw kletst honderduit. Als je zelf aan het woord komt en aangeeft wat je scheelt, wordt het gesprek direct weer overgenomen. Ach joh, kom je wel weer bovenop hoor, niet zeuren, ga gewoon lekker hardlopen, doe ik ook als ik moe ben. Krijg ik weer energie van.

Een goedbedoeld advies waar je als burn out persoon niets aan hebt. Die voelt alleen maar een steek onder water. Die voelt zich na het gesprek helemaal leeg en waardeloos. En voelt dat de ander maar vindt dat een burn out iets is dat je kunt oplossen met sporten.

Ja, als je moe bent, kan dat een oplossing zijn, maar niet als je een burn out hebt. Dan moet je juist niet sporten, wel bewegen, in een heel rustig tempo. Zoals bijvoorbeeld een wandelingetje in de natuur.

Zo geldt het voor zoveel zaken, pas als jij zelf iets meemaakt, als een burn out, als een scheiding, dan weet je waar je over praat en zul je een ander nooit meer voorzien van steken onder water en goedbedoelde adviezen.

Je krijgt ook vaak te horen, gewoon een paar dagen slapen, of pak je oude ritme weer op, dan ben je zo weer beter. Helaas, zo werkt het niet mensen. En als medium zeg ik, luister alleen naar iemand die in een burn out zit. Daar heeft de persoon soms wel behoefte aan. Verder niets. Laat de persoon zijn eigen manier vinden er weer bovenop te komen, met hulp van een coach of counselor. Die je overigens ook kunt vinden op Top-Paragnosten.

Medium Clarisa
Top-Paragnosten