Spelletjes spelen

Spelletjes spelen. Mensen spelen graag. Let maar eens op hoeveel mensen van gezelschapsspelletjes houden; ze sluiten weddingschappen af, ze zijn in de ban van het spel en duiken zich helemaal in het spel. Het maakt niet uit welke spelletjes.

Daarentegen zijn de spelletjes die mensen nog spelen niet zo gezellig, niet zo sportief en zeker niet zo prettig. Hoewel die spelletjes weinig toegevoegde waarde hebben, is het toch zeer moeilijk om met die spelletjes te stoppen. Spelletjes worden het hele leven gespeeld volgens een bepaald schema en eigenlijk komt niemand er als een winnaar uit.

Eén van de spelletjes die volwassen met elkaar spelen zijn psychologische spelletjes. In consulten hebben we als spiritueel consulent daar veelvuldig mee te maken. Het eeuwige ruziën tussen gescheiden partners over bijvoorbeeld gedeeld ouderschap, alimentatie enzovoort. Bij elk contact wordt het theaterstuk opgevoerd, waarbij de beide partners hun rol tot het laatste woord beheersen.

Men kan allerlei psychologische spelletjes spelen met elkaar. Pas wanneer je meespeelt en je rol accepteert in het spel, kan het spel gespeeld worden. Wanneer een van beiden zijn rol niet meer speelt dan stopt het spel. Het is niet zo eenvoudig om zich uit zo’n steeds herhalend spel te onttrekken. Dreigementen of verwijten brengen geen veranderingen teweeg, want er wordt in dit scenario een nieuwe ronde ingezet.

Mannen en vrouwen die ruziën, mokken, flirten, huilen wanneer de partner zich met iets anders bezighoudt omdat niet alle aandacht naar hen uitgaat.
Door jaloezie gekweld, met ontelbare beloften van beterschap en last van het geweten, richt de voor zijn onattendheid gestrafte partner zich weer helemaal op de ander.
Meestal niet van harte, want het invullen van persoonlijke behoeften ( hobby, werk, andere verplichtingen) staan onder een behoorlijke druk.

Sommigen trekken zich boos terug, hoewel ze uiterlijk heel lief en aardig blijven, hoewel die energie toch wel voelbaar moet zijn. Andere slaan met de vuist op tafel en laten hun jaloezie en boosheid de vrije loop.
De aandacht wordt weer op de partner gericht, althans voor een tijdje, want daarna eisen andere dingen hun recht weer op en kan het spel opnieuw beginnen. Of gaat het spel door.

Omdat het bij dit soort spelletjes om een verhulde boodschap gaat, in dit geval: ‘Geef me wat van jouw tijd’. Men probeert via allerlei omwegen te krijgen wat men verlangt. De primaire wezenlijke behoefte is vaak niet eens meer te achterhalen.

Niettemin staan ingezette omwegen in de weg voor ware intimiteit. Spelletjes worden soms heel onbewust gespeeld om de pijn van oude wonden, afwijzingen en vernederingen niet opnieuw te hoeven voelen. De partner wordt met behulp van allerlei gevoelens en handelingen op afstand gehouden en de voorspelbare afloop zorgt ervoor dat men de controle behoudt, waardoor de angst om met oude pijnlijke gevoelens geconfronteerd te worden vermindert.

Om spelletjes te spelen heb je een medespeler nodig. De tegenstelling van de rollen geeft de eigen rol meer dynamiek en inhoud. Eenvoudig geschetst herkennen we de radeloze, hulpeloze slachtoffer, de redder die de ander te hulp snelt en de dader die macht uitoefent.

Een goede manier om spelletjes te onderbreken of te stoppen is te omschrijven wat er gebeurt op het moment en vervolgens te vragen of de partner dit ook daadwerkelijk wil. Of je benoemt je eigen gevoelens, haalt verschillende mogelijkheden op die je hebt om te reageren. Als je dat zonder verwijten of met meer humor kunt doen, vanuit het volwassen ik, dan creëer je meer helderheid in de communicatie en ontwikkel je een oprecht open contact.

We hebben allen een draaiboek, een script, gebaseerd op de ervaringen die wij als kind verinnerlijkt hebben, de goede en de slechte. We kunnen het script wel bijsturen en veranderen voor onszelf, maar niet voor de ander.

Hartelijke groet
Mieke Box 49