Vergeef jezelf

Vergeef jezelf, elke keer weer, zo groei je naar eigenliefde. We zien vergeven als iets wat we moeten doen, als we iets verkeerd hebben gedaan. Als we onaardig zijn geweest. Iemand ergens van hebben beschuldigd en achteraf niet waar blijkt te zijn. We kunnen ook voor vergeven komen te staan, als we een ander een grote mond hebben gegeven. Dan zijn we op de spits gedreven, bijvoorbeeld door onze partner.

Die partner laat een lakse houding zien en je hebt al lange tijd gevraagd of die wil veranderen en die doet dat niet. In blinde woede gooien we alles wat ons dwars zit er uit en hebben daarna spijt. Allemaal voorbeelden van vergeven.

Allemaal vergeven voor daden die we van onszelf achteraf niet fijn vinden en we ons hebben gericht op een ander. Die hebben we iets aangedaan, en dat verdiende die ander niet. Althans niet op de manier zoals het is gegaan.

En dan komt het, schuldgevoel, daar gaan we mee rondlopen. Na elke situatie weer, waarin we onszelf even zijn kwijtgeraakt. Dat we te laat waren, dat we iets vergeten zijn. Dat we zijn uitgevallen naar onze kinderen, en die juist op dat moment niets verkeerd deden.

Dat schuldgevoel volgt altijd achteraf en daarmee maken we het onszelf knap lastig. We kunnen er dagen, maanden, zelfs jaren mee blijven rondlopen. Het kan uit het zicht verdwijnen, maar er hoeft maar iets te gebeuren dat het aanraakt en dat gevoel is weer terug.

Zolang de mens zichzelf niet vergeeft, zal de mens zichzelf niet op waarde schatten. Zal de mens nooit een staat van geluk ervaren. Vergeven van jezelf is namelijk jezelf zien staan als een mens. Een mens mag dingen verkeerd doen, daar zijn we mens voor.

Als jij vindt dat je iets verkeerd hebt gedaan en je daar schuldig over voelt en je kunt jezelf niet vergeven er voor. Dan blijf je rondlopen met allerlei gevoelens, die je belemmeren weer te kunnen lachen. Weer te kunnen huilen. Weer de vrolijkheid van het leven te zien.

In feite is het niet vergeven van jezelf, afwijzen van jezelf. De relatie met jezelf moet de meest mooie relatie zijn, die er is. Als jij jezelf niet kunt vergeven, is de relatie met jezelf dan goed? Nee, want je vergeeft jezelf niet voor de dingen die je hebt gedaan en nog iet beter wist.

Die afwijzing die hakt er in hoor, die ondermijnt alles in je en anderen voelen dat ook. Laten je dat voelen, door hun manier van reageren op jou. We hangen er iets aan op, vaak onbewust, hebben het niet in de gaten.

Waarom zou je jezelf eigenlijk moeten vergeven? Om jezelf te bevrijden van nutteloze emoties. Om jezelf te zien gaan staan als een mooi mens, dat mens is. Om jezelf weer terug te vinden. Om weer rust te krijgen.

Vergeven van onszelf daarmee zeg je tegen jezelf. Je hebt het gedaan, omdat je nog het besef niet had dat het anders kon. Je hebt het gedaan om te mogen groeien als mens. Je mag jezelf vergeven er voor, omdat je daarmee aan jezelf laat zien, dat je jezelf liefhebt en van jezelf dingen mag doen, die achteraf niet zo handig blijken te zijn.

Je mag lachen om je eigen stommiteiten, en als je dat kunt ben je heel dicht genaderd bij eigenliefde. En het bijzondere daar weer van is, dan er steeds minder te vergeven valt. Want vanuit een sereniteit, die een mens nodig heeft om op een juiste manier op alles te reageren, ben je eigenlijk altijd blij met jezelf. Om die reden is vergeven van jezelf zo belangrijk, want daarmee zeg je tegen jezelf. Je mag er zijn, je ziet waar het is misgegaan, je hebt er van geleerd, nu mag je het loslaten.

Medium Clarisa