Verhoudingen/ voorwaardelijkheid

Iedereen heeft te maken met relaties en ondanks dat dit niet altijd even makkelijk is, kunnen deze allemaal terug te leiden zijn naar de oorsprong.
Er zijn mensen die op groeien in een gezin waar liefde en geborgenheid hoog staan aan geschreven. Het leven leert ons of dit zo kan blijven. Vaak zie je gebeuren dat families uiteenvallen door omstandigheden. Hoe komt dat toch? Je zou denken je familie is onvoorwaardelijk in hun liefde voor je, maar niets blijkt minder waar.
Heb het om me heen zien gebeuren dat er allemaal voorwaarden werden gesteld aan familieleden. Je kunt het vergelijken met een voorbeeld van een vriendin van me die zegt. Je moet het zo zien Es, we zijn allemaal apen en al die apen hebben een rangorde in de groep. Zo kun je zien in de groep wie er heel geliefd is, deze apen worden gevlooid wat een sociale aangelegenheid is. Hiermee laten de apen onderling zien, wie hoort erbij en wie niet?.
Zo een voorbeeld uit mijn eigen leven.
Als jongste van de familie en altijd al anders te zijn geweest kreeg ik veel te maken met de norm en voldeed daar niet aan. Heb me vaak vervelend gevoeld over mijn familie en dat ik ze niet heb kunnen geven waar ze zo naar verlangde en ik dit niet kon invullen.
Ik heb boven me een zus die voldoet aan de norm en die ik als voorbeeld moest gaan nemen. Zij ging trouwen en kreeg een kind en had een mooi groot huis. Ik was vrijgezel en voornamelijk opzoek naar mijn grenzen en het proces van wie ben ik, en wat wil ik?.
Ik hield van reizen en ontdekken, en in tegenstelling tot mijn zus een heel ander persoon. Heb mijn ouders nooit kunnen uitleggen waarom ik de behoefte niet had om me te ‘’settelen’’ en genoegen nemen met een gezin wat uit werken, slapen en burgerlijkheid onderhevig is.
Dit maakte voor mijn ouders mij tot een ongeleid projectiel, ze wilde me in een hokje plaatsen en dat lukte niet. Waarom voelen mensen toch de behoefte een ander te willen vormen die zij of hij niet zijn?.
Op 25 jarige leeftijd ging mijn destijdse relatie uit en was ik opgelucht en wilde gaan ontdekken. Ben op de trein gestapt en stortte me op een avontuur in Frankrijk.
Ik ging werken met paarden op een chateau. Ik moest van Madam A de paarden ‘’groomen’’ maar niet zelf rijden. Zo kwam ik erachter dat er in Frankrijk een groot verschil bestaat tussen de baas en medewerker. Als medewerker zou je nooit als gelijkwaardig worden gezien.
Op zich ook een mooie les, maar ook daarin kwam ik niet aan mijn max van uitdagingen. Ik mocht bijvoorbeeld niet opstap om me te mengen in de gemeenschap, want had dagelijks de verplichting de paarden te verzorgen tegen kost en inwoning.
Zodoende kreeg ik weer met de voorwaardelijkheid te maken van andere en hun verwachtingen.

Liefs Es