Oordeelloosheid: Kan je leven zonder oordeel?

Oordeelloosheid: Kan je leven zonder oordeel? Oordeelloosheid en waarnemen. Twee begrippen die we ons meer en meer eigen kunnen maken. Door de intentie neer te zetten en te onderzoeken in hoeverre we in staat zijn waar te nemen zonder te oordelen.

Oordeelloosheid: Kan je leven zonder oordeel?

Het is niet eenvoudig om in een wereld, waarin we voortdurend gevraagd worden een mening ergens over te geven. Hier zonder een oordeel naar te kijken en puur en alleen waar te nemen. Want we hebben niet geleerd om te kijken met de ogen van een waarnemer.

We vertellen wat we denken

Er gebeurt iets en zonder de context te kennen, te weten wat er werkelijk is gebeurd. Vertellen we wat we denken gezien te hebben. Eigenlijk wat we denken te weten. En nemen datgene wat we denken gezien te hebben en te weten dé waarheid is.

We leren niet helder waar te nemen

Onze zintuigen kunnen we opnieuw gaan gebruiken om helder te zien, helder waar te nemen, helder te horen, helder te voelen. Maar zijn wij hiertoe werkelijk in staat? Hoeveel lagen zitten in onszelf, waardoor we niet echt helder kunnen waarnemen? Dat is wat we ook voortdurend mogen onderzoeken voor we kunnen spreken over helder waarnemen. Voor zoverre dit echt mogelijk is.

Oefenen in feitelijk waarnemen

Waarmee we in ieder geval kunnen beginnen, is oefenen in het waarnemen van een voorwerp. En het voorwerp beschrijven wat we zien. Meestal omschrijven we iets en voegen we er onmiddellijk een oordeel aan toe. Mooi, scherp, aantrekkelijk enzovoort. Maar is dat wat je denkt. Of is dat inderdaad zo? Het is dus een zeer droge oefening. Maar het draagt wel bij tot het leren kijken zonder oordeel.

Eigen ervaringen vormen ons beeld

Omdat we ons vaak laten meeslepen vanuit onze eigen ervaringen. En de neiging hebben ons te willen aansluiten bij gelijkgestemden. Verliezen we dus ook zeer gemakkelijk het contact met onze eigen waarnemingen. We filteren, kleuren en veranderen als een kameleon en draaien dan zowat met alle winden mee.

Over alles horen we iets te vinden. Maar er wordt zeer zelden de vraag gesteld wat er gevoeld wordt.

Linker- en rechterbrein

Het vinden ontstaat vanuit het denken, het linkerbrein. En het voelen en ervaren ontstaat vanuit het hart en het hart heeft een zeer groot bewustzijn. Want voor degenen die de kunst van het waarnemen een getuige zijn. Beoefenen en  ervaren meer rust en ingetogenheid. Maar ook meer emotionele gelijkmatigheid. En meer verbinding met het hart en minder afleiding van eigen zielsplan.

Oordeel over de eigen mening hebben

Is er nog de vraag der zinvolheid van eindeloze mentale discussies. Want die leiden naar oordelen en vooroordelen van alles en iedereen die zich niet aansluiten. Of er zich niet mee conformeren.

We zullen het niet echt helemaal kunnen voorkomen om een oordeel te hebben over. Of vanuit onze perceptie te vertellen wat we denken te hebben gezien. Maar hoe bewuster we worden, hoe minder behoefte om te oordelen. Of overal een zegje te willen hebben. En hoe rustiger het in ons hoofd wordt. Hoe meer van die lagen we in onszelf kunnen ontdekken. En meer vanuit ons hart zullen leven.