Compassie als metgezel

Een heel eenvoudig woord. Compassie. Soms wordt het woord compassie gebruikt als medelijden voor een pijnlijke situatie waarin iemand zich bevindt.
Compassie houdt meer in dan medelijden hebben met iemand. Compassie duidt op het voelen van empathie voor iemand die zich in een moeilijke situatie bevindt. Je leeft mee met de ander, doch je hoeft niet mee te lijden. Je kan niet hetzelfde voelen als de ander. Ook al wordt dit wel snel gezegd. Ik voel wat jij voelt. Ik weet wat je voelt.
Je kan je er hoogstens iets bij voorstellen en inleven hoe het zou kunnen voelen voor de ander. In het voelen sluipen ook heel gemakkelijk projecties naar binnen.
Compassie tonen verwijst naar het vermogen om op een liefdevolle bewuste en zorgzame manier bij je eigen pijn of de pijn van iemand anders aanwezig te zijn. Compassie ervaren met jezelf heeft niets met narcisme te maken. Het laat je toe je leven te omarmen op een totale manier. Compassie voelen voor jezelf betekent dat je bewust aandacht geeft aan wat er in je omgaat. Je luistert met aandacht naar jezelf of naar de ander. Je bent totaal aanwezig bij jezelf of bij de ander.
Je luistert niet enkel naar de woorden, maar naar datgene wat niet wordt uitgesproken. Je luistert in stilte. Aanwezig zijn met vol bewustzijn, zonder af te dwalen naar jouw gedachten. De ruimte die tussen jou en de ander ontstaat, overstijgt het verhaal, er ontstaat verbinding. Je laat je raken, zonder te dramatiseren, zonder te klagen. Je geeft enkel aandacht aan wat in het moment ontstaat.
Compassie verzacht maar neemt niets weg. Compassie lost geen problemen op of verlangt geen pasklare antwoorden.
Je luistert naar wat er in je omgaat. Je luistert naar wat de ander met je deelt.
Net zoals een lotus gedijt in modder, kan je je eigen modder erkennen en met compassie naar de modder kijken. Waarnemen.
Je kan op diezelfde manier de modder van de ander erkennen, met compassie waarnemen en aanwezig blijven bij de modder van de ander.
Je gooit niet met je eigen modder naar de ander.
Compassie in een relatie laat je luisteren naar wat bij jezelf en de ander leeft. Je neemt waar met je hart. Je luistert naar de plek waar jouw pijn zit. Je luistert naar de pijn waar andermans pijn zit.
Het is voldoende om er helemaal te zijn voor jezelf. Voor de ander.
De taal van het hart oordeelt niet maar is mild, gedragen door de warme aanwezigheid van compassie.
Kunnen we nog wel in stilte verblijven in ons hart? Met onszelf? Met de ander?
Wat doet compassie en stilte in een relatie waar wrijvingen, misverstanden zijn? Misschien zijn woorden in het moment teveel. Omdat we denken dat alles altijd uitgesproken moet worden? En het liefst nu, onmiddellijk? Omdat we alles onmiddellijk willen oplossen en aanpakken. Omdat we de controle willen houden over de ander?
Liefdevol en vriendelijk aanwezig zijn bij jezelf en de ander laat een ruimte ontstaan waarin de verbinding sterker doorvoeld kan worden, dan de woorden die in onze oren weergalmen en niet onze harten raken.