Geloof je alles wat je denkt?

Geloof je alles wat je denkt?Een hele lastige. Wanneer we ons in een lastige situatie bevinden, kunnen we verstrikt geraken in het verwerken van gebeurtenissen in het verleden en tobben we over de toekomst.
Er gaan steeds verhalen door ons hoofd over alles wat verkeerd kan gaan, we staan stil bij alle mogelijke gevolgen en stellen ons vaak het slechts denkbare scenario voor.
Herkenbaar?
Wanneer we te laat komen op het werk, kunnen we gedachten hebben als: Ik had eerder moeten vertrekken, Ik had moeten weten dat het op vrijdag heel druk is onderweg, Ik zal zeker te laat komen voor die belangrijke vergadering, Mijn baas gaat helemaal over de rooie reageren, Stel je voor, ik geraak echt mijn job kwijt nu. En au pire: ik raak mijn huis kwijt.
Hoeveel zijn van die gedachten die je denkt uitgekomen? De meesten antwoorden me heel zachtjes: heel weinig tot niets.
Waar halen we die gedachten vandaan? Waarom heb jij last van die gedachten en je collega, je partner, je vriendin niet? Waarom lijkt je in de ban te zijn van een vicieuze cirkel van angstgedachten, dramagedachten? Wat is er in hemelsnaam mis met je? Waarom kan je niet normaal denken? Waarom maak je alles zoveel groter dan het in werkelijkheid is?
Maar nog veel belangrijker. Hoe kan jijzelf op een andere manier naar je gedachten kijken? Een knopje omdraaien? Wast het maar zo gemakkelijk!
De aanleiding ligt overwegend in een ervaring die je op een bepaald moment in een gevoelige levensfase opgeslagen hebt. Het zit in je systeem. Overwegend zijn we ons niet bewust van de zovele ervaringen en daaraan verbonden reacties die we opgeslagen hebben. Ervaringen worden pas gereactiveerd in een situatie die zich in het moment voordoet.
Het verschil zit hem hierin: heb je vanuit de basis leren denken in doemscenario’s dan is het zaadje geplant om die patronen over te nemen. Heb je geleerd om te denken in mogelijkheden, dan heb je geleerd om in moeddenkscenario’s de uitdagingen aan te gaan.
Doemdenken versus moeddenken: een wereld van heel groot verschil!

Moed denkgroet
Mieke
www.miekecoigne.com