JIJ hebt de sleutel in handen
Voor je begint te lezen….kijk naar deze prachtige kaart uit de Gilden Reverie Lenormand cards ( Ciro Marchetti) – kijk naar de symbolen- de kleuren- het getal 33 ( 33 – geestelijk bewustzijn, kracht en macht)
Wat gaat er door je heen bij het zien van deze kaart? Wat denk je? Wat voel je? Kan je op dit moment deze kaart op één of andere manier plaatsen voor jezelf, ongeacht op welk levensvlak? Schrijf voor jezelf een aantal sleutelwoorden op die bij het zien van deze kaart bij jou naar boven komen, censureer geen enkele gedachte, blijf schrijven zonder te denken en als je klaar bent, lees dan even verder
Sleutelwoorden zijn : Keuzes maken, Deuren gaan open en laat je leiden door je nieuwsgierigheid. Dit is dus positief! Voel jij het anders aan, voel je hierbij verdriet, angst, teleurstelling, verlangen naar….dan ben je aardig op weg naar jouw weg…
Wat je ook kiest, weet dat jij altijd zelf de sleutel in handen hebt om jezelf vrij te maken van situaties waarin je je gevangen in voelt. Je kan bij wijze van spreken in een prachtig kasteel wonen met een partner waar geen sprake meer is van liefde dan gewenning en elkaar hoogstens verdragen….toch kan dit prachtig kasteel voor jou een gevangenis zijn en dat laat deze kaart duidelijk zien. Een vergulde vogelkooi maakt niet echt gelukkig….als het een gevangenis wordt! De roos die midden in de kooi ligt staat symbool voor een geheim dat onthuld wordt als de sleutel dit ont-sluit! Een roos staat ook symbool voor liefde uiteraard!
De prachtige heugelijke boodschap van vrede, rust, stilte die we zijn en die we hebben meegekregen bij onze geboorte, en wordt ons soms niet in dank afgenomen.
We voelen ons door de buitenwereld tot in onze ziel gekwetst en om te overleven trekken we ons terug. Kijk even terug op de tijd dat je nog helemaal open stond, onschuldig, met een open hart, ontvankelijk en kijk nu even en voel wat er ondertussen is gebeurd.
Je wilt zo graag…en toch, het vertrouwen is veranderd in wantrouwen, het geloof is veranderd in on-geloof, hoop is wanhoop geworden. Je loop van de ene hulpverlener naar de andere, er worden je betere tijden beloofd…doch, elke keer is er de confrontatie met je wantrouwen, ongeloof en wanhoop, omdat niemand je kan ‘ redden ‘, dan wel de weg met jou kan bewandelen van een diepe transformatie en healing en hercreatie van je leven.
Voor velen is dit op dit moment een heel herkenbare situatie. We krijgen medelijden met ons onbegrepen ik en laten onszelf vertederen en troosten.
We sluiten de buitenwereld uit en vanuit een ‘ivoren toren ‘ kijken we neer op de wereld.
We voelen ons te goed om mee te spelen et het spel dat we ‘oneerlijk’ vinden.
We dromen er misschien zelfs stiekem van stilletjes ‘ dood ‘ te gaan en ons op die manier te wreken op al die onverschillige mensen die ons wilden zien zoals we zijn/ waren?
Dan zullen ze wel eens beseffen ( misschien wel, misschien niet) maar dan zal het grandioos te laat zijn. Op die manier hopen we een blijvend schuldgevoel achter te laten bij iedereen die ons had ‘ moeten’ liefhebben.
Ook weer voor veel mensen die ik begeleid heel herkenbaar. De zoete stille ( soms ) wraakgedachten, die opvallend vaker worden uitgevoerd.
Ondertussen zitten wij wel helemaal geïsoleerd in onze ‘ ivoren toren ‘.
En indien iemand ons al eens wil bereiken, aan de deur aanklopt, dan zijn we ‘ niet thuis ‘ en doen de deur niet open. Deze verdergaande vereenzaming leidt verder naar zelfmedelijden en een bevestiging dat niemand van ons houdt. De burcht wordt ‘ on-inneembaar’.
We vergeten één ding nl we hebben zelf de sleutel van deze gevangenis die we uit zelfbescherming of uit gemak hebben gebouwd.
Het is ook onze vrije keuze om terug af te dalen naar de bewoonde wereld, naar de mensen, of in onze troosteloze en uitzichtloze gevangenis te blijven zitten en weg te kwijnen.
We zullen onze trots, onze pretentie, ons groot gelijk en onze wraakgevoelens opzij moeten schuiven voor we die deur terug kunnen openen.
We zullen zelf uit onze versterkte ‘ burcht ‘ moeten komen. En niemand kan ons hierbij helpen.
Zelfs de uitnodiging van mensen die ons graag willen ontmoeten wordt in de geïsoleerde toren niet toegelaten.
Alleen als wij van deze helse hoogte naar beneden afdalen, zullen we andere mensen ontmoeten en echt kunnen toelaten in ons hart.
Deze ontmoeting zal een heel oud verlangen naar onszelf weer opwekken. En vanuit dit diepe verlangen zullen we graag het spel van het leven on-voor-waardelijk meespelen.
Ben jij er klaar voor of kies je ervoor veilig in je gouden kooi te blijven zitten?
Ben jij bereid om het risico te nemen heel fijne liefdevolle mensen in je leven te mogen ontmoeten?
Ben jij bereid het harnas van je hart weg te halen en de sleutel die je zolang hebt bijgehouden, te gebruiken als enige weg naar bevrijding?