Intuïtie is een diep innerlijk gevoel wat niet verklaard wordt door feiten en gedachten. Dat bekende onderbuik gevoel. Dat stemmetje wat je vaak zo negeerd dat je achteraf weet, ‘had ik er maar naar geluisterd’. Velen zeggen dan ook, ‘ik volg mijn gevoel’ of wel je volgt je intuïtie. Een helder innerlijk weten, waardoor je steeds meer vertrouwd mee raakt om erop te navigeren omdat het je zegt wat je moet horen.

Intuïtie is niet uit te leggen in logica. Ik zie het als een natuurlijke oerinstinct in waar we in voor de westerse wereld van vervreemd zijn geraakt. Door ons denken, tastbaarheid willen en houvast in wat we wel zien. Kijk naar de dieren in de natuur. Zij volgen hun instinct. Ze voelen als ze moeten gaan schuilen, waar het gras weer hoog staat voor voeding of als er gevaar dreigt wat nog niet tastbaar gezien kan worden dat ze een andere weg kiezen om te gaan.

Het is dus ook een vermogen dat je energetisch dingen oppikt voordat ze gaan gebeuren.

Dit herken je misschien wel. Je gaat op visitie. Je komt binnen en er hangt een gespannen sfeer, je intuïtie zegt, ‘hier is net een ruzie geweest’ of je wordt voorgesteld aan iemand en je buikgevoel, je intuïtie zegt, ‘ik moet voor deze persoon oppassen, er klopt iets niet’, of je moet ergens naar toe en je intuitie geeft aan dat dit toch niet zo goed idee is vandaag.

“De intuïtieve geest is een heilige gave en de rationele geest is een trouwe dienaar. We hebben een samenleving gecreëerd die de dienaar vereert en de gave is vergeten.”- Albert Einstein

Je hebt er geen logische verklaring voor, maar inmiddels heb je het al zo vaak ervaren, dat je weet dat het later wel altijd uitkwam in wat je voorgevoelens waren.

De andere kant van intuitie is, dat je ook voorgevoelens kan hebben die jou het vertrouwen geven dat iets goed voelt, dat het je rust geeft en dat het een warm gevoel in je hart geeft. Waardoor je de stap waagt, de reis aangaat. Dat je aan alles voelt, als een dikke vette ‘JA’ in je hele systeem.