Invoelen en invullen

Op een of andere manier hebben we de kwaliteit van dingen te voelen, in te voelen, aan te voelen, we kunnen een hele reeks van voelen aan elkaar breien.
Soms is het iets moeilijker om bij onszelf in te voelen en dan gaan we ten rade bij iemand die ons ondersteunt om in een situatie in te voelen, helder in te voelen.
Waarom het moeilijk is of moeilijker is in te voelen, kan met zoveel te maken hebben. Sommigen hebben dit van nature uit als een kwaliteit.
Ik heb er geen idee van of je dit kan aanleren. Ik denk wel dat je het in min of meerdere kan bijsturen.
Ik ben er niet zeker van omdat ik van niets zeker ben.
Invoelen is een mooie kwaliteit.
Ware het niet dat het invoelen richting invullen kan gaan.
Ik ken niemand die niet invult. Het enige wat ik wel weet is dat het invullen zo snel gebeurt zonder dat je er bij stilstaat.
Het invullen kan tot misverstanden en miscommunicatie leiden.
Invullen leidt tot conclusies.
Daar sta je dan met je invoelen.
Stel dat je in de communicatie met de ander iets invoelt wat de ander niet helder communiceert, dan is de kans heel groot dat je invult wat er aan de hand kan zijn.
Het hoeft helemaal niet zo te zijn. De ander kan bij een iets meer duidelijkheid te kennen geven dat het invoelen wel klopt, maar het invullen van wat er werkelijk aan de hand is, niet klopt of deels klopt.
Dit is wat in communicatie heel gemakkelijk gebeurt.
Je voelt dat er iets is en je voelt het goed. En dan gebeurt het onvermijdelijke: je vult het in met allerlei hypotheses. Je hebt er het raden naar en toch zoek je naar allerlei invullingen.
Wat is de oplossing? Tja, de oplossing ligt nog steeds in heldere communicatie.
Of het blijft bij enkel waarnemen.
Maar je laat je niet verleiden om het in te vullen.
Dit is wat vaak in gesprekken gebeurt.
Ik ben me er bewuster van dat ik bij onduidelijkheid en vaagheid in communicatie, de neiging heb om iets in te vullen voor de ander.
Onbewust worden signalen gegeven met de veronderstelling dat je vanuit het invoelingsvermogen hoort te weten dat de ander afstand wilt.
Ik kan er dan wel voor kiezen om door te vragen, tenzij de ander ervoor kiest er niet op in te gaan.
Niettemin gaat het om het allerbelangrijkste: niet invullen en de ander laten.
En dat we ons wel eens op een heel smal koord bewegen is menselijk.