Jij hebt de sleutel in handen

Jij hebt de sleutel in handen. Wat je ook kiest, weet dat jij altijd zelf de sleutel in handen hebt. Om jezelf vrij te maken van situaties waarin je je gevangen in voelt. Je kan bij wijze van spreken in een prachtig kasteel wonen met een partner waar geen sprake meer is van liefde. Dan is er sprake van gewenning en elkaar hoogstens verdragen. En toch kan dit prachtige kasteel voor jou een gevangenis zijn Dan vertoef je in een vergulde vogelkooi en dat maakt niet echt gelukkig.

Jij hebt de sleutel in handen

We kunnen ons door de buitenwereld tot in onze ziel gekwetst voelen. En om te overleven trekken we ons terug. Kijk even terug op de tijd dat je nog helemaal open stond. Onschuldig, met een open hart, ontvankelijk en kijk nu even en voel wat er ondertussen is gebeurd.

Je wilt zo graag en toch. Het vertrouwen is veranderd in wantrouwen, het geloof is veranderd in ongeloof. En hoop is wanhoop geworden. Je loopt van de ene hulpverlener naar de andere. En er worden je betere tijden beloofd Maar elke keer is er de confrontatie met je wantrouwen, ongeloof en wanhoop. Omdat niemand anders jou kan redden. Dan wel de weg met jou kan bewandelen van een diepe transformatie en healing en he creatie van je leven.

Herkenbaar voor velen

Voor velen is dit op dit moment een heel herkenbare situatie. We krijgen medelijden met ons onbegrepen ik en laten onszelf vertederen en troosten. Tevens sluiten we de buitenwereld uit en vanuit een ‘ivoren toren ‘ kijken we neer op de wereld. Want wee voelen ons te goed om mee te spelen et het spel dat we ‘oneerlijk’ vinden.

We dromen er misschien zelfs stiekem van stilletjes dood te gaan. En ons op die manier te wreken op al die onverschillige mensen die ons wilden zien zoals we zijn/waren? Dan zullen ze wel eens beseffen, of misschien wel helemaal niet. Maar dan zal het grandioos te laat zijn. Op die manier hopen we een blijvend schuldgevoel achter te laten bij iedereen die ons had moeten liefhebben. De zoete stille,  soms wraakgedachten, die opvallend vaker worden uitgevoerd.

Wat hebben we niet geleerd?

We vergeten één ding, namelijk dat we zelf de sleutel in handen hebben. Van deze gevangenis die we uit zelfbescherming of uit gemak hebben gebouwd. Het is ook onze vrije keuze om terug af te dalen naar de bewoonde wereld. Naar de mensen, of in onze troosteloze en uitzichtloze gevangenis te blijven zitten en weg te kwijnen.

We zullen onze trots, onze pretentie, ons groot gelijk en onze wraakgevoelens opzij moeten schuiven. Voor we die deur terug kunnen openen. We zullen zelf uit onze versterkte burcht moeten komen. Want niemand kan ons hierbij helpen.

Start met jezelf lief te hebben is de sleutel

Alleen als wij van deze helse hoogte naar beneden afdalen. Zullen we andere mensen ontmoeten en echt kunnen toelaten in ons hart. Deze ontmoeting zal een heel oud verlangen naar onszelf weer opwekken. En vanuit dit diepe verlangen, zullen we graag het spel van het leven onvoorwaardelijk meespelen. Ben jij er klaar voor of kies je ervoor veilig in je gouden kooi te blijven zitten? Durf jij het risico te nemen heel fijne liefdevolle mensen in je leven te mogen ontmoeten? Ben jij bereid het harnas van je hart weg te halen en de sleutel die je zolang hebt bijgehouden. Te gebruiken als enige weg naar bevrijding?