Veronderstellingen en waarheden

Veronderstellingen en waarheden. In alles wat we denken en doen veronderstellen we dat het dé waarheid is. We denken onze waarheid als de enige juiste waarheid. En dat is de grootste valkuil in het ontstaan van strijd.

Veronderstellingen en waarheden

We gebruiken zelf vaak het woord en werkwoord veronderstelling en veronderstel. Oftewel we leiden dus eigenlijk iets af van hetgeen we denken de waarheid te zijn. We trekken conclusies en zijn niet snel geneigd om conclusies te herzien. Of zelfs maar in vraag te stellen. De zaak is klaar, gesloten en wordt verticaal geklasseerd. Hoewel. Ook dat is een veronderstelling.

Hoe ontstaat een conflict?

Bijna al onze conflicten ontstaan vanuit veronderstellingen. Om die dan persoonlijk op te vatten en hard van leer te trekken. Conclusies landen nogal gemakkelijk in je mailbox binnen. Of je leest het wel getwitterd, geappt of via sms. De zender heeft zijn ei gelegd of heeft je eens flink op je plek gezet. Welke plek? Dat kan je dan via omwegen wel zelf concluderen. Volgens de zender moet je dan zo nodig eens flink dé waarheid geschreven worden. Ik weet niet wie er uiteindelijk het meeste last van heeft. De zender of de ontvanger.

De wijze van communicatie

In ieder geval is de manier van communiceren meestal een bron van conflicten, ruzies en onbegrip. Er speelt zich vooraf een heel verhaal af in het denken. Want we denken te weten wat de ander denkt. Maar ook hoe de ander zich voelt. En we denken zelfs te weten hoe de ander zal reageren. Zo worden verhalen verzonnen die werkelijk tot in het absurde gaan. En toch denken we te weten dat dit de waarheid is, we geloven erin. Op deze manier gaan we van de ene veronderstelling naar de andere veronderstelling en wordt zelfs een feit genoemd.

Roddelen

Het gaat nog verder. We beschuldigen anderen van onwaarheden. En de roddels nemen een begin en waar het eindigt, dat weet niemand op voorhand. En dit alles om veronderstellingen te rechtvaardigen. Want je moet dan echt alles nog eens bewijzen dat jij de waarheid spreekt.

Vasthouden aan eigen gelijk

Wat er dan nog niet duidelijk is dat er drama’s worden gecreëerd als die drang naar vasthouden escaleert. Uiteindelijk leer je in de beste gevallen dat het enkel jouw zelfgecreëerde drama is. En niet van de ander. Wat je jezelf vertelt is vaak niet meer dan jouw gekleurde mening en visie. Op een situatie of een persoon en jouw verhaal. Het verhaal van de ander kan in werkelijkheid helemaal anders zijn.

De kunst is in geen enkele situatie uit te gaan van de gedachte aan dé waarheid en van daaruit veronderstellingen te maken die je nog eens extra bekrachtigt met een stevige portie aan verbeelding. Verbeelding die je meestal niet het gewenste resultaat brengt. Maar enkel conflicten en heel veel onrust in je eigen gemoed.

Neem het niet persoonlijk

Voor hen die zich belaagt voelen en met mensen te maken krijgen met veronderstellingen en halve waarheden aan hun adres. Daarvoor heb ik slechts één goede tip: voor zoverre het dit toelaat. Neem niets persoonlijk, het is niet jouw verhaal en het zijn niet jouw veronderstellingen. Kijk naar wat er mogelijk kan kloppen en wat niet klopt laat je gaan. Soms is de zender niet bereid om die waarheid bij te stellen. En krijg je strijd om strijd. En dan kan het heel persoonlijk worden, al weet je dat je niets persoonlijk moet nemen.

Geweldloos communiceren

Geweldloos communiceren is meer dan een techniek toepassen. Want je moet dit echt van harte willen. Je moet echt van harte je eigen onderstroom willen zien. En erkennen wat je werkelijke intentie is in communicatie. Wil je de ander met een vingertje wijzen. Of wil je werkelijk verbindend communiceren?