Anders kijken

Stel je even een situatie voor waarin je maar niet helder krijgt wat er precies speelt. Hoe je het ook draait of keert. Je voelt je vastzitten in die situatie.
Iedereen komt wel eens in dit soort situaties terecht.
Je stelt jezelf de vraag wat je mogelijk over het hoofd ziet.
Precies dàt. Het hoofd ziet niet. Het hoofd ziet helemaal niets. Het hoofd – het denken – is vaak afgestemd op een aangeleerd en verinnerlijkt patroon.
Je hebben mensen die zwart/wit denken. Het is erop of eronder. Het is wit of zwart. Het is goed of slecht. Rigide of star denken lijkt een reden te zijn om dit denken als helder en duidelijk te omschrijven.
Je hebt ook mensen die genuanceerder denken. Wikken en wegen, overwegen. Soms tot een beslissing komen en die beslissing of zienswijze herbekijken en tot weer iets anders uitkomen. En dat kunnen we als heel vervelend ervaren, als we zelf eerder zwart/wit denken. We zijn geneigd om de wikkers en wegers als labiel, onbetrouwbaar te zien. Je weet niet wat je aan die mensen hebt, denk je. Want jijzelf bent uit één stuk.
De eerste soort lijkt een gevoel van veiligheid te geven en de tweede ervaar je als onbetrouwbaar en aldus heel onveilig.
Nu het is wel zo dat we moeten kunnen rekenen op elkaar. Het kunnen rekenen op elkaar vraagt duidelijkheid in communicatie, duidelijkheid in het maken van afspraken.
Je weet wat je aan elkaar hebt.
Alleen is de realiteit soms wel eens helemaal anders.
Mensen zijn geen robotten. Ook al weet je dat je op elkaar kan rekenen, tenminste als de verbinding gebaseerd is op vertrouwen, de situatie kan wel eens een andere kijk vragen.
Met een andere kijk bedoel ik een situatie vanuit een andere zienswijze of perspectief benaderen. Sommigen noemen het vanuit een helicopterview, anderen als een adelaar.
Voel eens de beweging die je maakt als je boven de situatie uitstijgt. Dit is niet hetzelfde als jezelf boven een situatie stellen. ‘Zet je erboven, je bent beter dan’. Dat is niet wat ik bedoel.
Om anders naar een situatie te kijken, zal je eerst zelf tot innerlijke rust moeten komen. Emoties, gedachten, gevoelens die ermee gepaard gaan accepteren dat die er zijn. Adem heel bewust in en heel bewust uit. Zet er geen tijd op, het moet niet in een paar minuten. Neem de tijd om te ervaren rust te ZIJN. Er is niets buiten jezelf dan enkel jij en rust.
Dit kan al voldoende zijn om plots een ander gevoel, een andere gedachte te ervaren. Of je krijgt plots een ingeving, een idee, een andere kijk. Aha!
Je kan je ook vanuit je innerlijke kracht boven een situatie verplaatsen en van bovenaf kijken om helder waar te nemen wat er precies speelt. Je krijgt vaak een groter plaatje te zien. Je kan je ook verplaatsen in de ander en zien wat daar speelt.
Wat nog belangrijker is. Je ervaart dat jouw kijk te sterk gericht was op jezelf, gekleurd was door het rigide denken, verwarring creëerde door wispelturigheid. En je ziet je aandeel.
Eigen aandeel willen zien, erkennen, ruimte geven en een andere kijk op de situatie ontwikkelen, werken bevrijdend.
Door anders te willen kijken laat je het gelijk willen hebben los.
Conflicten worden opgelost.
Onduidelijkheden en vaagheden worden helder.
Communicatie is transparant.
Je doorbreekt de vele valkuilen in je eigen communicatiestijl en de weg naar hartsverbonden communicatie ligt open.
Het is niet langer nodig elkaar vast te spijkeren op labels. Je accepteert dat een ja een neen kan worden en omgekeerd.
Heb de moed om imperfect te zijn, schrijft Brené Brown, de moed om perfect jezelf te zijn.
En ik ben het er helemaal mee eens.