Hopeloos verloren…

Waarom is het leven niet zo mooi als je zou willen,
Waarom steeds weer verdriet en pijn.
Je zou het heel hard uit willen gillen,
het leven is helaas geen rozengeur en maneschijn.
Dit ken niet dat hoort niet ik begrijpt wat je bedoeld,
zoveel gemengde gevoelens is wat je nog enkeld voel.
Je bent samen maar toch geen bezit van elkaar,
vragen hoor niet dat is pijnlijk en raar.
Hij wil niet dus sta je aan de verliezende kant,
hoe ben je toch in God’s naam toch hier beland.
Zo veel verschillen is zo moeilijk het meest van de tijd,
Ze hou echt van je en wil je liever niet kwijt.
Maar zo leven als nu is echt geen optie voor spijt.
het moet anders het liefst samen als wij.
Ben genoeg ongelukkig geweest en je heb al teveel gehuild,
je bent je niet bewust dat haar lach voor huilen is ge-ruild.
Gewoon een dagje weg,
Dat is niet vreemd of raar maar doodgewoon.
Je roep elke keer en keer op keer,
je kan en wil dit zo niet meer.
Hoe en waar jou pad ook lijd,
haar oprechtheid was altijd een fijt.

Copyright mila2022