Opschonen van oude tapes
Verlichting, Ascentie, Transformatie…ik denk dat ondertussen de meeste mensen ondertussen die woorden als heel vertrouwd klinken.
Heb ik wel iets anders voor dit blog bedacht, nl opschonen van oude tapes.
Ons brein kunnen we zien als een tape recorder waar alles wat we tijdens onze kindertijd en jeugd opgeslagen hebben en weet je dat we heel wat van die informatie in de vorm van geboden, verboden, oordelen enz….blijven afspelen, behalve als we bewust zijn dat één en ander niet meer klopt of niet meer past in ons leven. Ik geef een voorbeeld van mezelf. Als kind hoorde ik vaak voor ik de straat overstak…’ Voor je oversteekt moet je links en rechts kijken ‘ en dit hoorde ik niet alleen van mijn ouders maar ook nog op school en ik blijf het automatisch doen en dat is goed, want dat is heel verstandig en voorkomt dat ik onder een auto loop. Sommige tapes die voor onze veiligheid zorgen zijn dus wel goed! Alleen zijn de meeste van die tapes ons eigenlijk niet meer van dienst en kunnen ons leven zodanig beïnvloeden dat we niet voluit durven te leven. Op het vlak van relatievorming vb als je steeds hebt gehoord: ‘ Mannen kan je niet vertrouwen ‘ of ‘ Vrouwen zijn enkel maar uit op het geld van mannen ‘ of ‘ Kinderen zijn enkel maar last ‘ …en je blijft die stellingen voor waarheid aannemen, dan zijn we al bevooroordeeld nog voor we iemand de kans geven het tegendeel te laten ervaren. Veel van die tapes zijn gebaseerd op persoonlijke ervaringen waaruit generalisaties gevormd worden. En geloof me, generaliserend denken doorbreken is geen makkie omdat ons brein meestal heel lang bepaalde informatie heeft opgeslagen en niet zomaar te deleten is. Mocht het zomaar kunnen, dan zouden we gemakkelijker ons programma kunnen herschrijven. Het wordt soms afgedaan als, even een cursus volgen, gedachten veranderen, hopsakee, klaar ermee. Gedachten volgens ook een energetische weg, hebben zich ook energetisch ‘ vastgezet ‘ en bij een poging om maar iets te veranderen komt angst om de hoek kijken. Angst om de inhoud van die tape te verliezen, want die tape gaf toch wel duidelijkheid, met die tape in je brein moet je niet nadenken, maar gewoon op het knopje duwen en dat brein herhaalt wat je hebt geleerd tijdens je opvoeding en socialisatieproces. Met andere woorden, we zijn allen goed aangepast, we lopen keurig in de rij, geen gedoe, geen problemen…alleen werkt het niet langer meer op die manier. Dus veranderen? Is dat echt een makkie? Misschien wél als je geluk hebt in een omgeving terecht te komen, bij vrienden vb die je doen nadenken over jouw tape. Of door een partner die met zijn tape jouw tape in vraag stelt en omgekeerd. Het lijkt een beetje mechanisch, niet, maar ons brein is nu eenmaal een computer die heel veel informatie opslaat, alleen is het maar de vraag welke informatie nog nuttig en zinvol is en welke niet meer.
Kijk eens naar jouw tapes, wees maar gerust, we hebben allen tapes die gaan van moeten naar mogen. Moet jij altijd de deur opendoen voor een ouder persoon? Mogen ouderen, omdat ze ouder zijn, altijd voorsteken aan de kassa? Waar halen we dit allemaal vandaan…Omdat we zo beleefd zijn? Omdat we dit van kleinsaf -tig keer gehoord hebben dat oude mensen op alles en iedereen voorrang hebben? Tapes die je zeggen wie goed en slecht is, wat mag en niet mag, hoe jij als meisje/ vrouw of als jongen/ man moet zijn …allemaal innerlijk ‘ banden ‘ die nog steeds een grote impact kunnen hebben op jouw leven, al ben je ondertussen de 40 voorbij.
Welke banden werken bij jou nog steeds beknellend en afremmend? Welke tapes draai jij nog steeds, misschien zelfs elke dag af, terwijl je heel goed voelt dat je er niet zo blij mee bent, maar toch…. Ze hebben een zodanige invloed én kracht om elk facet van wie je bent, dat het je sociale contacten beïnvloedt.
Heb je vaak gehoord dat je sterk moest zijn als jongetje, dat je geen emoties moest tonen want dat was iets voor meisjes ( ook een label) en mietjes ( oh my God, een mietje) en zit je nu met de gebakken peren want je hebt een meisje aangetrokken die wil dat je je emoties toont, dat je over je gevoelens praat. Ik hoor dit vaker van vrouwen ‘ Mijn man kan niet praten over zijn gevoelens, hij duwt alles weg ‘. In het meest gunstige geval gaan man en vrouw in therapie om emoties te leren uiten. In het minder gunstige geval geeft de vrouw alle moed op, compenseert het gemis op -tig manieren van shoppen tot de bankkaart ‘ saldo ontoereikend ‘ aangeeft tot onverwachts een man te treffen die wél met emoties kan omgaan. Lastig, heel lastig en soms verdrietig. Want de vrouw wil haar man niet kwijt, maar hij heeft nooit zijn emoties geuit en kan het niet en wil het niet, het dient tot niets. Hij heeft het trouwens nooit gezien in het gezin van oorsprong en zijn ouders maakten hier geen punt van. Die knellende banden verwittigen ons om heel waakzaam te zijn op oude informatie die we afspelen in onze relaties en beïnvloeden. Wanneer veroordeel je jezelf of je partner? Ben je er je bewust van als wilt bewijzen dat je gelijk hebt? Vertel je soms aan je partner of anderen wat hoort en wat niet hoort en onderzoek je wel eens vanwaar dit oordeel komt? Is dat wel jouw mening of is dat een oude programmaatje wat afgespeeld wordt?
We zijn dus allemaal op één of andere manier gevormd, in wikkels geïndoctrineerd ( in het ergste geval) en ik geloof dat de meeste dingen die we hebben geleerd ook kunnen ont-leren, ont-wikkelen, alleen vraagt het wel een kritische kijk op onszelf. Zoals we dan zeggen: we doen aan zelf-reflectie en we wijzen voor één keer niet naar onze opvoeders, want we zijn allen het product van de tijdsgeest, van de opvoeding in een bepaalde tijdsgeest en ook onze opvoeders zijn weer het product van enz….
In de tijd toen ik nog in het onderwijs gedragswetenschappen doceerde, had ik een heel interessant thema in het lessenplan: nl generalisaties, hoe ontstaat dat en waar komen generalisaties vandaan. Mijn toenmalige jonge leerlingen herhaalden grotendeels de informatie die ze hadden gehoord of meegekregen van hun opvoeders/ ouders en stonden verbaasd te kijken bij de vraag of zijzelf er ook zo over dachten. De lessen waren wel behoorlijk geslaagd omdat ik hen op weg had gezet tot zelfreflectie en het leren om een eigen mening op te bouwen. Gelukkig had ik ook een paar rebelletjes in de klassen die hier mede voor dit succes zorgden. Dat waren dan mijn indigo- snotaapjes maar ontzettend wijs!
Alleen al het luisteren naar je taalgebruik en hoe vaak je veralgemeningen neerzet als waarheden…niemand, iedereen, nooit, niets, moeten, mogen, het hoort niet….en zeker de veroordelingen over mensen die erop volgen als slecht tot bijna de heiligverklaring uitroepen. Voelen we allen niet af en toe betrapt als we iemand of onszelf een label geven?
En erken je bij jezelf als je je emotioneel voelt, sneller de neiging hebt om bepaalde oude tapes af te spelen…omdat ze je dan een hulpeloos gevoel geven…’ Zie je wel, ik ben een nietsnut, mijn vader heeft gelijk gehad….’
Kom je hier dus écht verder mee? Je wil een project opzetten en het lukt niet onmiddellijk, zelf zie je nogal wat beren op de weg ( daar komt die oude informatie dat je een nietsnut bent van je vader) je omgeving loopt niet zo warm met je project, je partner vindt dat je toch teveel aandacht geeft aan je droomwens en niet zoveel tijd spendeert met haar, maar je verzekert haar dat het wel verandert, je wil dit doen voor jezelf en je krijgt ondertussen zoveel stress dat je het na een korte tijd opgeeft en eindigt met ‘ zie je wel, ik ben een nietsnut ‘. Jammer maar dit heeft te maken met die oude overtuigingen waarmee je echt niet geboren bent, maar je wel voor waarheid hebt aangenomen. Je bent een nietsnut en dat is de waarheid. Hoeveel stemmetjes die je tot negatieve overtuigingen hebben gebracht, hoor jij nog? Van wie? En hoe ga jij nu die stemmetjes het zwijgen opleggen, want jij bent niet meer dat kind? Jij bent nu een volwassene en toch weet je dat je dit nu heel graag wil veranderen, ombuigen , transformeren…en nu komen we bij dit punt : transformeren met een bagage vol met oude rommel van overtuigingen, houdt je tegen om bewust je leven te leiden zoals jij het echt graag wilt. Je kan geen stappen overslaan, je springt ook niet onmiddellijk op de hoogste trap van je ladder, maar je stapt trapje per trapje naar omhoog.
Jij kan nu beslissen wat je met die oude rommel wilt doen, jij kan die oude tapes vervangen door krachtige, bemoedigende, ondersteunde berichten over jezelf en van jezelf. En door dit te doen, in een omgeving waar je je veilig voelt om je kwetsbaarheid te laten zien en te delen met de mensen die van je houden, geloof me…dat is de weg naar transformatie. Is dit saai, of word je hier depri van: net niet. Het geeft je je vleugels die al zolang gekortwiekt waren, je hebt nieuwe perspectieven, je leven krijgt een nieuwe zin.
Voel je dat er traumatische ervaringen zijn die je toch dieper zal moeten aanpakken dan raad ik mensen EMDR aan. Ik heb die opleiding jaren geleden gevolgd en ik kan toch wel bevestigen dat dit een bijzonder krachtige intensieve manier is om alles wat zich energetisch heeft vastgezet, van het kleinste tot het grootste trauma, losgemaakt wordt met healing tot op diepzielsniveau.
Het is ieders geboorterecht gelukkig te zijn, en al is het verleden nog zo zwaar, je kan altijd je script vanaf hier en u ZELF herschrijven. Maak er jouw SCRIPT van!
Wil je hier graag over sparren of chatten? Je bent van harte welkom!
