Verboden liefde…

Ze leefde in een andere tijd,
Toen men nog met paard en wagen rijdt.
De tijd van ridders en kastelen,
En van de arme en rijk bedeelde.
Van de heren en hun pacht,
En de boeren met hun ambacht.
Zij was van adel en woonde in een groot kasteel,
had veel bezittingen en zelfs personeel.
Hij was arm en bezat slechts een oud paard,
toch was hij voor haar alles waard.
Elkaar s’nachts even stiekem zien,
dromen van samen oud worden heel mischien.
Vervloekt zijt de dag dat dit word ontdekt,
het zal toch niet dat liefde haar nekt.
Twee geliefde een kloppend hart een ziel,
zo gegund maar met de dood op den hiel.
Die helse dag brak toen aan,
hij viel van zijn paard zij zag hem gaan.
Haar vader de koning hij kwam naar haar toe,
en zei tegen haar het is klaar met dit gedoe.
Haar hart was gebroken haar lief was niet meer,
En nu leeft hij bij onze lieve Heer.
Ze klom de hoogte toren omhoog en sprong naar beneden,
het land was in rouw door deze verdrietige treurig-heden.
Twee geliefde eindelijk altijd samen en nooit meer alleen,
Door hun liefde voor elkaar gingen ze te jong heen.
Voor eeuwig verbonden in liefde en licht,
toch nog een goed einde aan dit tragisch gedicht.

Mila

Copyright 2021 Mila