Vertrouwen is niet te repareren

Stilstaan bij het woord vertrouwen, je er in te verdiepen, dan ontdek je steeds meer wat het woord echt inhoudt. Waar je ook achter komt, dat als het vertrouwen er niet meer is. Omdat het om wat voor reden ook, is geschonden, dat het niet meer te repareren is.

Als jouw partner een keer liegt, dan sla je dat in de wind. Of je wordt er boos over en je vergeeft. Het is net alsof het er dan niet meer is. Vergeten en vergeven. Maar op de achtergrond speelt er nog van alles. Dat zit in ons onderbewuste.

We vergeten het dan schijnbaar en vergeven de ander. Maar oh wee, als de ander weer een keer in de fout gaat en dan heb ik het hier niet eens over ontrouw. Het vorige voorval staat ineens weer je heel helder voor de geest. Al dacht je dat het er allang niet meer toe deed.

Vertrouwen, we zeggen er bij, het is als een gebroken glas, hoe goed je het ook lijmt, je blijft de barst zien. Hetzelfde geldt voor een papier. Als dat is verfrommeld, kun je het gladstrijken wat je wilt. Er blijven altijd kreukels achter. Al haal je zelfs de strijkbout er overheen.

Wat is dat dan toch met vertrouwen? Waar vraagt dat dan om en wie vraagt dat? Wie en wat verlangt van ons om altijd vertrouwen te geven, te schenken? Waarbij we ons de vraag kunnen stellen, doen we dat eigenlijk wel?

Tijdens een consult, zei een man dat die zijn partner, ondanks dat zij niet meer met hem verder wilde, altijd zijn vertrouwen had geschonken. Hij had haar, in zijn ogen ook gerespecteerd. En, gaf hij ook nog aan, haar altijd in de waarde gehouden.

Als hij het ergens niet mee eens was, hield ik mijn mond. Ik zei niets. Voor hem was dat vertrouwen schenken. Respect geven en e ander in zijn waarde laten.

Als medium gaf ik aan, je hebt gedacht dat je vertrouwen gaf, dat je respect gaf en haar waarde gaf. Ja maar dat heb ik toch! Daarom snap ik het ook echt niet, dat zij de relatie heeft willen beëindigen.

Ze was helemaal niet gelukkig met mij, zei ze, ze vertrouwde mij niet! Ik zei, dat klopt, dat gevoel heb je haar meegegeven. Hoe dan? Ik ben haar nooit afgevallen. Nooit iets gezegd. Nu zeg je het juiste.

Omdat je nooit iets hebt gezegd, wist ze niet wat er in je omging. Dan ga je je afvragen, klopt het allemaal wel. Als je niets zegt, weet een ander niet wat jou beweegt. Je leert elkaar zo ook niet kennen en dit alles tezamen ondermijnt het vertrouwen. Dit is dus niet zichtbaar, maar wel voelbaar.

En zo werkt het dus met vertrouwen. Zichtbaar of onzichtbaar. Maakt in feite niet uit, de ander voelt het en kan dan op een gegeven moment niet meer verder. Ht vertrouwen is weg en is niet meer te repareren.

Omdat bij elke stap die de ander zet, wordt gedacht. Klopt dit wel, meent die dit wel. Je gaat op eieren lopen en daardoor raak je jezelf kwijt. Dan rest nog maar één ding, elkaar loslaten.

Ja, dat heb ik gemerkt en ik dacht dat ik nog wel zo goed bezig was. Weet je, dat was je ook, zo is het je geleerd. Maar laat deze pijnlijke scheiding je nu iets mee willen geven.

Wees in alles eerlijk en oprecht, zeg at je op je hart hebt, anders loopt iedereen van je weg.

Medium Clarisa

Top-Paragnosten