Wakend…

S’avonds bid ik altijd voor je, daarna val ik in slaap. Wetend dat jij boven over mij waakt,
maar toch blijft het raar. Ik kan je niet meer zien, niet meer met je praten.
Het zal nooit wennen, ik kan je gezicht maar niet vergeten. Het is hard, ik mis je!
Maar je bent nu op een betere plek, gewoon fijn, zonder pijn. Kon ik maar ff naar vroeger,
even terug om alle dingen te doen waar we de tijd niet meer voor kregen..
maar wel met je had willen doen. Ik kan niet stoppen met huilen,
mijn ogen zijn rood en ze beginnen te branden. Als
ik je naam hoor begin ik te huilen..
Maar ik bedank je, voor de tijd dat ik bij je was.
& De Heer voor de tijden dat jij op aarde was.
Ik haat de gedachten dat je weg bent, maar voor jou ben ik blij..
Verlost van alles, je bent eindelijk vrij!

Copyrightmila2021